прыцішыць, ✂; зак.

  1. Зрабіць менш чутным; прыпыніць работу (матора), прыглушыць.

    • П. радыёпрыёмнік.
    • П. матор.

  2. Запаволіць (рух, хаду і пад.).

    • Аўтамабіль прыцішыў ход.
    • П. хаду.

  3. перан. Паслабіць, суцішыць (якое-н. пачуццё, адчуванне; разм.).

    • П. боль.

  4. Заспакоіць, суняць (разм.).

    • П. дзяцей.

|| незак. прыцішваць, ✂ і прыцішаць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

park

[pɑ:rk]

1.

n.

1) парк -у m. (гарадзкі́)

2) запаве́днік -у m.

3) парк -у m. (аўтамабі́льны, трамва́йны)

2.

v.t.

1) паркава́ць (аўтамабі́ль)

2) ста́віць у парк (вайско́вы тра́нспарт, артыле́рыю)

3) informal ста́віць, пакіда́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

амфі́бія

(гр. amphibion)

1) земнаводная жывёла (напр. жаба, трытон), лічынкі якой дыхаюць жабрамі, а дарослыя асобіны лёгкімі;

2) аўтамабіль, танк, бронетранспарцёр, здольныя рухацца па сушы і па вадзе;

3) самалёт, прыстасаваны для ўзлёту і пасадкі на сушы і на вадзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

амфі́бія

(гр. amphibion)

1) земнаводная жывёліна (напр. жаба, трытон), лічынкі якой дыхаюць жабрамі, а дарослыя асобіны лёгкімі;

2) транспартная або баявая машына (аўтамабіль, танк, бронетранспарцёр), здольная рухацца па сушы і па вадзе;

3) самалёт, прыстасаваны для ўзлёту і пасадкі на вадзе.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

машына, ✂, ж.

  1. Механізм, які выконвае пэўную работу, ператвараючы адзін від энергіі ў другі.

    • Паравая м.
    • Вязальная м.

  2. перан. Аб арганізацыі, што дзейнічае падобна механізму бесперабойна і дакладна; сістэма.

    • Ваенная м.

  3. Тое, што і аўтамабіль.

    • Легкавая м.

|| прым. машынны, ✂.

  • М. парк.
  • М. пераклад (пераклад, які ажыццяўляецца электронна-вылічальнай машынай).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

vehicle

[ˈvi:əkəl]

n.

1) тра́нспартны сро́дак (аўтамабі́ль, ваго́н, воз)

a space vehicle — касьмі́чны карабе́ль

2) сро́дак перадава́ньня

Language is the vehicle of thought — Мо́ва — сро́дак перадава́ньня ду́мак

3) правадні́к -а́ m. (гу́ку, сьвятла́)

4) Chem. раствара́льнік, распушча́льнік -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

compact

I [kəmˈpækt]

1.

adj.

1) тугі́, шчы́льны, шчы́тны

2) кампа́ктны

3) сьці́слы (стыль), каро́ткі

2.

v.

ту́га пакава́ць; шчы́льна зьвя́зваць, сьціска́ць

3. [ˈkɑ:mpækt]

n.

1) малы́ аўтамабі́ль

2) пу́драніца f.

II [ˈkɑ:mpækt]

n.

умо́ва, зго́да f.; кантра́кт -у m. (між бака́мі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

казёл, -зла́, мн. -злы́, -зло́ў, м.

1. Дзікая млекакормячая жывёліна сямейства пустарогіх, якая водзіцца звычайна ў гарах.

Сібірскі к.

2. Самец дамашняй казы.

3. Від бабкі, якая складаецца з некалькіх снапоў ячменю або аўса, пастаўленых адмыслова для прасушвання (разм.).

4. Гімнастычны снарад у выглядзе кароткага, абабітага скурай бруса на чатырох высокіх ножках.

Скакаць цераз казла.

5. Назва гульні ў карты, даміно (разм.).

Забіваць казла.

6. Легкавы аўтамабіль павышанай праходнасці (разм.).

Туды толькі на «казле» праедзеш.

◊

Пусціць казла ў агарод (разм., іран.) — дапусціць каго-н. туды, дзе ён хоча мець выгаду.

Як з казла малака — няма ніякай карысці.

|| памянш.-ласк. ко́злік, -а, мн. -і, -аў (да 1 і 2 знач.).

|| прым. казлі́ны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

К. рог.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

tow

I [toʊ]

1.

v.t.

цягну́ць на буксі́ры

2.

n.

1) буксі́раваньне n.

2) буксі́р -у m.

3) буксірны кана́т

4) карабе́ль, аўтамабі́ль на буксі́ры

•

- in tow

II [toʊ]

1.

n.

1) кудзе́ля f., зрэ́б’е n.

2) па́кульле n.

2.

adj.

зрэ́бны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

osobowy

1. грам. асабовы;

zaimek osobowy — асабовы займеннік;

2. асабовы;

skład osobowy — асабовы склад (састаў);

3. пасажырскі;

pociąg osobowy — пасажырскі цягнік;

samochód osobowy — легкавы аўтамабіль; легкавік, легкавушка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)