Verbum

анлайнавы слоўнік

[du:]

v.t., did, done, doing

1) рабі́ць; выко́нваць

to do one’s work — выко́нваць, рабі́ць сваю́ рабо́ту

What can I do for you? — чым магу́ вам служы́ць?

to do the dishes — памыць по́суд

to do one’s hair — зрабі́ць фрызу́ру

2) прычыня́ць

it’ll only do you good — Гэ́та вам то́лькі по́йдзе на кары́сьць

to do harm — спрычыня́ць шко́ду, шко́дзіць

3) аддава́ць

to do homage — аддава́ць паша́ну

to do justice — аддава́ць нале́жнае

4) гатава́ць; зака́нчваць

The roast will be done in an hour — Сма́жаніна бу́дзе гато́вая за гадзі́ну

v.i.

1) рабі́ць

You have done wisely — Вы зрабі́лі разу́мна

2) ме́цца, адчува́ць сябе́

How do you do? — Як ма́ецеся? Як ма́ешся?

The farmers are doing badly — Земляро́бы ў цяжкі́м стано́вішчы

3) ужыва́ецца ў ро́лі дапамо́жнага дзеясло́ва

Do you speak French? — Ці Вы гаво́рыце па-францу́ску?

No, I do not speak French — Не, я не гавару́ па-францу́ску

He did not see me — Ён ня ба́чыў мяне́

Did you not see me? — Ці Вы мяне́ ня ба́чылі?

We did see you — Мы вас ба́чылі

I do want to go — Я запраўды́ хачу́ ісьці́

Do come — Калі́ ла́ска, прыдзе́це

He works as much as you do — Ён працу́е гэ́тулькі ж, ко́лькі й Вы

Do you know them? Yes, I do — Вы зна́еце іх? Але́, зна́ю

He likes swimming and so do I — Ён лю́біць пла́ваць і я такса́ма

•

- do a play

- do away with

- do in

- do over

- do with

- do without

- Done!

- have to do with

- it is his doing

- it isn’t done

- That will do!

- That will not do

- What do you do for a living?

[doʊ]

до (но́та)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

прыго́жы, ‑ая, ‑ае.

1. Які прыносіць асалоду сваім знешнім выглядам, вызначаецца гармоніяй фарб, ліній, форм. Прыгожы від. Прыгожы дом. Прыгожая знешнасць. □ Мясціны вакол прыгожыя: густы хваёвы лес, яшчэ не крануты блізкасцю горада, абрывістыя ўзгоркі. Шыцік. На тумбачцы каля ложка хворага ў шкляным збанку стаялі прыгожыя свежыя кветкі — белыя і ружовыя астры, цёмна-карычневыя гваздзікі. Краўчанка. // Які вызначаецца сваёй гарманічнасцю, стройнасцю, зграбнасцю рухаў. Прыгожы танец. □ Усё .. рабіла .. [Таццяна], не спяшаючыся, скупымі і прыгожымі рухамі спрытнай гаспадыні. Шамякін. // Добры, пагодлівы; маляўнічы (пра час, пару). Прыгожы вечар. Прыгожы зімні дзень. □ Сухая, прыгожая восень не хацела аддаваць сваё хараство жудасным сілам вайны: дыму, копаці, смерці. Шамякін. Стаяў той асабліва прыгожы дзень, якія бываюць звычайна ў канцы жніўня месяца. Лынькоў. // Які прыемна гучыць, добра ўспрымаецца на слых. Прыгожае імя. Прыгожая мелодыя. Прыгожая песня.

2. Які мае багаты ўнутраны змест, вызначаецца ўнутраным хараством. Сёння стары апавядаў пра мінулыя дні барацьбы, пра тое,.. як адданы былі [рэвалюцыянеры] сваёй небяспечнай, але прыгожай і слаўнай справе. Зарэцкі. Самая прыгожая ў свеце — У краіне нашай маладосць! Броўка.

3. Неадабр. Эфектны знешне, але беззмястоўны. — Сапраўдны чалавек мірнае жыццё плануе, — заўважыў Ягор і .. засароміўся, што словы выйшлі занадта ўжо прыгожымі... Кавалёў.

4. у знач. наз. прыго́жае, ‑ага, н. Тое, што адпавядае ідэалам прыгажосці, хараства. Пачуццё прыгожага. Праблема прыгожага. □ Так, прынцэса ў поўным росквіце маладосці. Яна прыгожая, і шукае прыгожага, і пакланяецца прыгожаму. Купала. Метад крытычнага рэалізму не выключае, а, наадварот, мае на ўвазе ідэал, прыгожае, якое сцвярджаецца, між іншым, праз адмаўленне агіднага. Конан.

•••

Прыгожае пісьменства гл. пісьменства.

Прыгожы пол гл. пол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hand² [hænd] v. уруча́ць, перадава́ць

♦

hand smth. to smb. on a plate infml пада́ць што-н. каму́-н. на спо́дачку;

have (got) to hand it to smb. infml трэ́ба адда́ць нале́жнае каму́-н.

hand around [ˌhændəˈraʊnd] phr. v. прапано́ўваць ці перадава́ць (страву ці напоі) усі́м прысу́тным

hand back [ˌhændˈbæk] phr. v. (to) вярта́ць, аддава́ць у ру́кі (каму-н.)

hand down [ˌhændˈdaʊn] phr. v.

1. (to) перадава́ць (у спадчыну, з пакалення ў пакаленне)

2. аб’яўля́ць, абвяшча́ць, апубліко́ўваць (рашэнне, пастанову і да т.п.)

hand in [ˌhændˈɪn] phr. v. (to) уруча́ць, падава́ць (каму-н.);

hand in an application пада́ць зая́ву

hand on [ˌhændˈɒn] phr. v. (to) перадава́ць (каму-н.); перасыла́ць

hand out [ˌhændˈaʊt] phr. v. (to) раздава́ць

hand over [ˌhændˈəʊvə] phr. v. (to) перадава́ць (паўнамоцтвы), здава́ць (справы)

hand round [ˌhændˈraʊnd] phr. v. = hand around

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

savor

[ˈseɪvər]

1) смак або́ пах -у m.

The soup has a savor of onion — Суп па́хне цыбу́ляй

2) Figur. прысма́к -у m., адце́ньне n.

There is a savor of conceit in everything he says — Ва ўсі́м, што ён гаво́рыць, чу́ецца адце́ньне пыхлі́васьці

v.i.

1) смакава́ць, аддава́ць (пра пах або́ смак)

2) дадава́ць сма́ку, прыпраўля́ць

3) мець пры́смак, адце́ньне n.

a request that savors of a command — про́сьба з адце́ньнем кама́нды

4) сьве́дчыць, пацьвярджа́ць

Bad manners savor a bad education — Благі́я мане́ры сьве́дчаць аб благі́м узгадава́ньні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

honor

1) сла́ва, чэсьць f.

2) го́нар -у m.

to be an honor to one's family — быць го́нарам сям’і́

3) пава́га, паша́на f.

The wealth he held in great honor — Бага́цьце ў яго́ было́ ў вялі́кай паша́не

4) ушанава́ньне

military honors — вайско́выя ўшанава́ньні

5) высо́кае стано́вішча; паса́да f.; до́брае імя́, рэпута́цыя f.

v.t.

1) шанава́ць, паважа́ць

2) аддава́ць паша́ну

3) ста́віцца з паша́най

4) удасто́іць

to be honored by a royal visit — быць удасто́еным карале́ўскага візы́ту

5) плаці́ць у час раху́нкі

•

- do honor

- upon my honor!

- do the honors

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

определя́ть несов.

1. (устанавливать) вызнача́ць, устана́ўліваць;

определя́ть боле́знь вызнача́ць (устана́ўліваць) хваро́бу;

определя́ть расстоя́ние вызнача́ць (устана́ўліваць) адле́гласць;

2. (очерчивать границы, пределы) акрэ́сліваць;

3. (раскрывать содержание понятия) выяўля́ць, вызнача́ць; (давать определение) дава́ць азначэ́нне;

4. (назначать) вызнача́ць, прызнача́ць;

5. (обусловливать) вызнача́ць, абумо́ўліваць;

бытие́ определя́ет созна́ние быццё вызнача́е свядо́масць;

хоро́шая обрабо́тка по́чвы определя́ет бога́тый урожа́й до́брая апрацо́ўка гле́бы вызнача́е (абумо́ўлівае) бага́ты ўраджа́й;

6. (выносить решение) юр. пастанаўля́ць; прысуджа́ць; (меру наказания) вызнача́ць;

суд определя́ет сле́дующее суд пастанаўля́е насту́пнае;

7. (назначать на должность) уст., прост. прызнача́ць; (устраивать) ула́джваць;

8. (в школу и т. п.) аддава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Teil

m, n -(e)s, -e

1) ча́стка; до́ля

2) пай, до́ля, по́рцыя, ча́стка

j-m séin(en) ~ gében* — аддава́ць каму́-н. па заслу́гах

3) раён, ча́стка (горада)

4) ча́стка, раздзе́л (кнігі); до́ля, лёс (чалавека)

6) юрыд. бок

man muss béide ~e hören — трэ́ба вы́слухаць або́два бакі́

7) вайск. часць, падраздзяле́нне

8) тэх. дэта́ль

zum ~ — частко́ва

zum gróßen [gúten] ~ — у зна́чнай ступе́ні [ме́ры]

ich für méin(en) ~ — што (даты́чыцца) да мяне́…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

shed

[ʃed]

а) хлеў, -ява́ m. (для жывёлы)

б) сьві́ран -на m., пу́ня f. (для се́на)

в) паве́ць, паве́тка f. (для дро́ваў)

2) дэпо́, n., indecl.

a train shed — чыгу́начнае дэпо́

3) анга́р -а m.

[ʃed]

v., shed

1) праліва́ць

He shed his blood for his country — Ён праліва́ў кроў за свой край

2) разьліва́ць

3) скіда́ць, ліня́ць; мяня́ць

The snake sheds its skin — Вуж мяня́е ску́ру

4) аддава́ць, распаўсю́джваць

The sun sheds light — Со́нца выпраме́ньвае сьвятло́

v.i.

скіда́ць ску́ру, мяня́ць ро́гі; ліня́ць (мяня́ць пе́р’е, поўсьць)

The snake has just shed — Вуж то́лькі што скі́нуў ску́ру

•

- shed blood

- shed one’s own blood

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

тяну́ть несов.

1. в разн. знач. цягну́ць; (о весе — ещё) ва́жыць;

тяну́ть ка́бель цягну́ць ка́бель;

расте́ние тя́нет из по́чвы вла́гу раслі́на ця́гне з гле́бы ві́льгаць;

тяну́ть в себя́ во́здух цягну́ць у сябе́ паве́тра;

тяну́ть де́ло цягну́ць спра́ву;

тяну́ть пе́сню цягну́ць пе́сню;

тяну́ть серебро́ спец. цягну́ць серабро́;

печь хорошо́ тя́нет печ до́бра ця́гне;

тя́нет купа́ться безл. ця́гне купа́цца;

тя́нет хо́лодом безл. ця́гне хо́ладам;

вот куда́ он тя́нет вось куды́ ён ця́гне;

тюк тя́нет де́сять килогра́ммов цюк ця́гне (ва́жыць) дзе́сяць кілагра́маў;

2. (о запахе) цягну́ць, не́сці, зано́сіць, аддава́ць; (о неприятном запахе) патыха́ць;

3. (воровать) разг. цягну́ць, кра́сці;

◊

тяну́ть жи́лы жы́лы дастава́ць;

тяну́ть каните́ль валаво́дзіць;

тяну́ть ля́мку цягну́ць ля́мку;

тяну́ть рези́ну мару́дзіць, валаво́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Луна́ ₁ ’зарава’ (Бес.), у выразе: хадзіць па луне ’быць лунацікам’ (віл., Сл. ПЗБ), луна́ ’рэха’ (Растарг.), ’маладзік’ (добруш., Бел. хр. дыял.). Укр. луна́ ’водбліск, зарава’, ’рэха, водгулле’, рус. луна́ ’месяц’, ’водбліск на небе’, ’промень святла’, ’асветленае праменямі святла неба’, паўд. ’рэха’; польск. łuna ’водбліск моцнага святла, вялікага агню’, ’святло’, ’вясёлка’, ’чырвонае неба’, ’чырвань на шчоках’, каш. łu̇na, łǫna ’чырвань агню’, палаб. lau̯nǝ, lai̯nǝ ’месяц’, чэш. і славац. (паэтыч.) luna, ст.-чэш. luna ’промень, святло, бляск’, ’месяц’, славен. lúna ’месяц’, młȃdạ, pȍu̯nạ łȗnạ ’маладзік’, серб.-харв. чак. lunȁ, дуброўн. lȗna ’вясёлка’, макед. (паэтыч.) луна і серб.-харв. лу́на ’месяц’, балг. луна́ ’тс’, ст.-слав. лоуна ’тс’, ц.-слав. ’святло месяца’. Прасл. luná ’бляск, водбліск’, ’месяц’, ’вясёлка’, якому адпавядаюць: ст.-прус. lauxnos ’свяцілы’, лац. lux ’святло’, lūna ’месяц’ (у больш старажытным напісанні losna), авест. raōχšmā‑ ’святло, бляск’, ст.-ірл. lūan ’тс’, ’месяц’, ст.-грэч. λευκός ’светлы’, λύχνος ’свяцільнік, ліхтар’, ст.-в.-ням. liehsen ’ясны’, арм. lusin ’месяц’, тах. lukśanu ’які свеціцца’. І.‑е. праформа *louk‑s‑nā ’свяціла’, ’якая свеціцца’ суадносіцца з дзеясловам *leuk‑/*louk‑ (Бернекер, 745; Фасмер, 2, 533; Слаўскі, 5, 308–311; Мее, Études, 130, 442, 444; Скок, 2, 330–331; Махэк₂, 344; БЕР, 3, 509–510; Аткупшчыкоў, Из истории, 234). Мартынаў (Балта-слав.-іт. ізагл., 30) мяркуе, што прасл. luna з’яўляецца інфільтрацыяй іт. louksnā на зах.-балт. арэале.

Луна́ ₂ ’ленасць, гультайства, нерухавасць’ (КЭС, лаг.). Да лунь ₃ ’гультай’ (гл.). Магчыма, тут назіраецца пэўны ўплыў на семантыку з боку лексем лунацік, хадзіць па луне́.

Луна́ ₃ ’невялікая хмарка’ (гродз., бяроз., Сл. ПЗБ), ваўк. лунёк ’хмарка’ (там жа). Першапачаткова было лунь (ці ⁺лунъ), а жаночы род з’явіўся пад уплывам лексемы хмара (а, магчыма, і луна ’водбліск’), параўн. лунь, лунёк ’невялікая дажджавая хмара’ (віл., Жыв. сл.), ’здань, прывід’, луні́ ’кучаравыя воблакі’ (віл., Нар. лекс.), лунь ’белы балотны туман’ (ТСБМ). Названа паводле бела-шэрага колеру, бледнага водбліску. Генетычна да лупа́ ₁ (гл.). Сюды ж луні́сты ’хмарны’ (віл., Сл. ПЗБ).

Луна́ ₄ ’незарослае вадзяное месца ў балоце, якое адсвечваецца’ (зах.-бел., Яшк.). З лума́ > лу́міна (гл.). Відавочна, сема ’водбліск’ і вызначыла фіналь, аформіўшы яго ў ‑на, як ⁺луна́ (гл. луна́ ₁), якое зафіксавана ў в.-дзв. гаворках у мн. ліку: луны́ ходзюць ’блішчаць, пераліваюцца, льсняцца’ (Сл. ПЗБ). Параўн. таксама лу́нка, лу́нька (гл.).

Луна ₅ ’няшчасце, бедства’ (Шат.). Генетычна роднаснае да укр. лун, лунь у выразе лу́на пійма́ти ’памерці’, рус. луна́ ’смерть’ і, магчыма, да балг. лу́на ’моцны вецер з віхром’, лу́на і лу́ня ’бура’ (Дурыданаў, Болг. русистика, 1979, 4, 32–34), а таксама чэш. кіёўск. luňák ’хуткі вецер’. Утвораны пры дапамозе старога суфікса ‑на (< прасл. ‑na) ад асновы лу‑, якую Буга (Rinkt, 2, 373), Фасмер (2, 533), разглядаючы рус. луна́ ’смерць’, бачаць у роднасных літ. lavónas і liavónas ’труп’, liáujuosi gyvenęs, прус. au‑laũt ’памерці’, liáutis, paliáuti ’спыняць’, лат. ļaũt ’дапускаць, дазваляць’; сюды ж прасл. lěviti: укр. ліви́ти ’слабець’, чэш. leviti ’палягчаць’; гоц. lēwjan ’аддаваць на што-небудзь’. Сюды ж лу́нуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)