difficulty
[ˈdɪfɪkəlti]
n., pl. -ties
1) ця́жкасьць f.
2) кло́пат -у m; замі́нка, перашко́да f.
3) pl. ця́жкасьці (матэрыя́льныя)
4) нязго́да f.
to make a difficulty — рабі́ць перашко́ды; быць неахво́чым
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
indent
1. [ɪnˈdent]
v.t.
1) уціска́ць, выціска́ць, вызубля́ць (сяке́ру, нажні́цы); насяка́ць (напі́льнік)
2) рабі́ць адсту́п (у тэ́ксьце)
2. [ˈɪndent]
n.
1) знак -у m., шчарбі́на, зару́біна, засе́чка f.
2) вы́емка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
inspect
[ɪnˈspekt]
v.t.
1) агляда́ць, правяра́ць
A dentist inspects the children’s teeth twice a year — Данты́ст агляда́е ў дзяце́й зу́бы дво́йчы на год
2) афіцы́йна кантралява́ць, правяра́ць; рабі́ць інспэ́кцыю, інспэктава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
reproduce
[,ri:prəˈdu:s]
v.t.
1) перадава́ць
A radio reproduces sounds — Ра́дыё перадае́ гу́кі
2) рабі́ць рэпраду́кцыю (карці́ны)
3) пладзі́ць; размнажа́цца
Many plants reproduce by seeds — Шмат які́я расьлі́ны размнажа́юцца праз насе́ньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sketch
[sketʃ]
1.
n.
1) эскі́з, на́кід -у m., замалёўка (для карці́ны), мадэ́ль (во́праткі)
2) на́кід, плян літарату́рнага тво́ру
3) Theatr. скетч -у m.
2.
v.t.
малява́ць эскі́зы, рабіць на́кіды
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
skimp
[skɪmp]
v.
1) скупі́цца
2) ашчаджа́ць
She had to skimp to send her son to college — Яна́ му́сіла ашчаджа́ць, каб магчы́ пасла́ць сы́на ў інстыту́т
3) рабі́ць недакла́дна, недаскана́ла
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
upoważnienie
upoważnieni|e
н. упаўнаважанне, паўнамоцтва;
~e do zrobienia czego — паўнамоцтва для выканання чаго;
robić co z — czyjego
~a — рабіць што (дзейнічаць) па чыім упаўнаважанні
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
гатава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; заг. гатуй; незак., што.
1. Варыць, рыхтаваць ежу. Вячэра, якую гатавала Вера, яшчэ не зварылася. Мікуліч. А маці старалася і яду гатаваць госцю лепшую, не зважаючы на яго пратэсты. Колас. // Кіпяціць (ваду, чай).
2. Разм. Рыхтаваць, прыводзіць што‑н. у прыгодны для выкарыстання стан. Гатаваць насенне да пасеву. □ Я па вуліцы крочу. Калгаснік-сусед Воз вязе, поўна збожжам нагружаны. Расчыняйце вароты, гатуйце засек, Сустракайце вясёлымі ружамі! Панчанка. // Рабіць запас чаго‑н.; нарыхтоўваць. Гатаваць дровы на зіму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апа́лубка, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.
Спец.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. апалубіць.
2. Р мн. ‑бак. Драўляная ці металічная форма, якая ўжываецца пры бетонных і жалезабетонных збудаваннях і знімаецца пасля зацвярдзення бетону. Адны папраўлялі апалубку, рыхтуючы яе да ўкладкі бетону, другія вязалі арматуру, счышчалі снег, разраўноўвалі замёрзлую зямлю. Хадкевіч.
3. Р мн. ‑бак. Абшыўка, абкладка знадворных частак збудавання. [Старшыня калгаса:] — Я вось і прыйшоў параіцца з вамі, як лепш рабіць, ці апалубкай, ці, можа, рыхтаваць цэментныя пліты ды выкладаць іх. Сергіевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абру́ч, ‑а, м.
1. Металічная ці драўляная кольцападобная пласціна, якая набіваецца на бочкі, падушкі і пад. Стары Гарась, як помніць Даша, заўсёды стругаў пад паветкай клёпкі, гулка грымеў на ўсе суседскія двары вочкамі і кубкамі, наганяючы на іх то лазовыя, то арэхавыя абручы. Ракітны.
2. Гімнастычная прылада. Рабіць практыкаванні з абручом. // Кольца, якое дзеці качаюць пры дапамозе загнутага дроціка. Вуліца, звінела ад абручоў, за якімі заняліся па тратуарах шустрыя малыя хлапчукі. Якімовіч.
3. Жаночае ўпрыгожанне — кольца, якое надзяецца на галаву. Залаты абруч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)