Verbum

капцю́р гл. кіпцюр.

капцю́рны гл. кіпцюр.

капшу́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Мяшочак для тытуню, які сцягваецца шнурком; кісет.

Насыпаў махоркі ў к.

капы́л, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Кавалак дрэва ў форме ступні, на якім шавец робіць абутак.

2. Адзін з драўляных брускоў, якія ўстаўляюцца ў палазы і служаць апорай для кузава саней.

◊

Гнуць на свой капыл (разм.) — рабіць па-свойму, не слухаючы думкі іншых.

Усё (усе) на адзін капыл (разм.) — аднолькава, аднолькавымі, падобна, падобнымі (парабіць, зрабіць, атрымацца).

капы́лле, -я, н., зб.

Капылы.

капы́т, -а́, М -пыце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Рагавое ўтварэнне на канцы ног у некаторых млекакормячых.

|| памянш. капыто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

|| прым. капы́тны, -ая, -ае.

Атрад капытных (наз.).

капы́ціцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ціцца; незак.

Спатыкацца (пра каня).

|| зак. скапы́ціцца, -ціцца.

капэ́ла, -ы, мн. -ы, -пэ́л, ж.

Вялікая музычная група выканаўцаў — хор у спалучэнні з аркестрам.

Дзяржаўная харавая к.

капюшо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Адкідны галаўны ўбор, прымацаваны ззаду да каўняра верхняга адзення.

Паліто з капюшонам.

|| прым. капюшо́нны, -ая, -ае.

капялю́ш, капелюша́, мн. капелюшы́, капелюшо́ў, м.

Галаўны мужчынскі ўбор з палямі, жаночы — розных фасонаў.

Саламяны к.

|| памянш. капялю́шык, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. капялю́шны, -ая, -ае.