forester
[ˈfɔrəstər]n.
1) лясьні́чы -ага m.
2) жыха́р ле́су (зьвер, пту́шка ці чалаве́к)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
glutton
[ˈglʌtən]n.
1) абжо́ра -ы m. & f.
2) прагаві́ты, ненажэ́рны або́ ненасы́тны чалаве́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hard-boiled
[,hɑ:rdˈbɔɪld]adj.
1) гу́ста зва́раны, круты́ (я́йка)
2) суро́вы, упа́рты (хара́ктар, чалаве́к)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ill-fated
[,ɪlˈfeɪtəd]adj.
1) бяздо́льны, няшча́сны (чалаве́к)
2) які́ стаў прычы́най няшча́сьця, непрые́мнасьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
logical
[ˈlɑ:dʒɪkəl]adj.
1) лягі́чны
2) пасьлядо́ўны
3) разва́жны
a logical man — разва́жны чалаве́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
old hand
зна́вец -ўца́ m., ма́йстра -ы m. высо́ка кваліфікава́ны або́ спрактыкава́ны чалаве́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гадава́нец, ‑нца, м.
Дзіця, юнак, увогуле чалавек у адносінах да свайго выхавацеля. Пажылы мастак-педагог прывіваў сваім гадаванцам любоў да партрэтнага жанру. Ліс. // Чалавек у адносінах да якой‑н. арганізацыі, ідэі якой ён засвоіў. Гадаванец ленінскага камсамола. // Вырашчаная, выгадаваная расліна або жывёліна. Неўзабаве на дзялянцы Акуратна, рад у рад, Падрасталі гадаванцы. Кляўко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блі́жні, ‑яя, ‑яе.
1. Які знаходзіцца блізка; самы блізкі. І на маёўку ў бліжнія бары завуць сяброўку юныя сябры. А. Вольскі. Нават бачыш, як трапечацца зжаўцелы ліст на бліжняй бярозе. Лынькоў.
2. у знач. наз. блі́жні, ‑яга, м. Родны чалавек або прыяцель. Міця не слухаў угавораў бліжніх. Мележ. // Чалавек наогул. Любоў да бліжняга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыцягне́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. прыцягнуць (у 4 знач.).
2. Тое, што і прыцяжэнне. Вобразна кажучы, чалавек набыў ужо такую сілу, што пераадолеў зямное прыцягненне і вырваўся ў космас. «Звязда». Надта доўга чалавек не мог вырвацца з палону зямнога прыцягнення. Шыцік. За межамі зямнога прыцягнення і галасы і немага — званчэй. Федзюковіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фана́тык, ‑а, м.
1. Чалавек, слепа адданы сваёй веры і нецярпімы да іншых вераванняў і іншаверцаў. У Мінску, дзе спачатку спыніўся [Сматрыцкі], ён убачыў сляды глуму каталіцкіх фанатыкаў над праваслаўным насельніцтвам. «Полымя».
2. перан. Чалавек, цалкам адданы сваім ідэям і перакананням. Лепшыя са свайго пакалення, апантаныя вялікай ідэяй, часам фанатыкі — .. [нарадавольцы] заставаліся звычайнымі людзьмі. Мехаў.
[Лац. fanaticus — раз’юшаны; непрытомны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)