ко́нчаны
1. прич. ко́нченный, око́нченный, зако́нченный;
2. прич., разг. прико́нченный;
1, 2 см. ко́нчыць;
3. прил. (решённый) ко́нченый;
~ная спра́ва — ко́нченое де́ло;
◊ к. чалаве́к — ко́нченый челове́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)