ко́нчаны

1. прич. ко́нченный, око́нченный, зако́нченный;

2. прич., разг. прико́нченный;

1, 2 см. ко́нчыць;

3. прил. (решённый) ко́нченый;

~ная спра́ва — ко́нченое де́ло;

к. чалаве́к — ко́нченый челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)