прэс-цэ́нтр

(ад прэс + цэнтр)

1) орган з’езду, міжнароднай або іншай нарады, спартыўных спаборніцтваў, які забяспечвае карэспандэнтаў і каментатараў радыё і тэлебачання інфармацыяй;

2) цэнтр журналістаў, дзе-н. акрэдытаваных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рум

(ст.-польск. rum, ад с.-в.-ням. rum)

1) месца на беразе ракі, куды звозяць бярвенне для сплаву і дзе вяжуць плыты;

2) уст. месца пагрузкі; вольнае месца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трапе́за

(гр. trapeza = стол)

1) агульны стол для яды ў манастыры, а таксама прыём яды (абед, вячэра) за такім сталом;

2) памяшканне ў манастыры, дзе адбываецца прыём яды; трапезная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цылі́ндр

(гр. kylindros)

1) геаметрычнае цела, абмежаванае цыліндрычнай паверхняй і дзвюма паралельнымі плоскасцямі, якія яе перасякаюць;

2) частка рухавіка, дзе ходзіць поршань;

3) высокі цвёрды мужчынскі капялюш з палямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

брава́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Паказная легкадумная смеласць. Купалаўскі рамантызм гераічны. Няма ў ім меланхалічнай расслабленасці, чуллівай ідэалізацыі «даўніны», а тым больш, таннай бравады. Бярозкін.

[Фр. bravade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вандро́вец, ‑роўца, м.

Разм. Тое, што і вандроўнік. Шапку зняў [сын] і глянуў моўчкі на сваю старую хатку, дзе хусцінкай церла вочы Па сынах-вандроўцах матка. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізумру́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Каштоўны празрысты камень ярка-зялёнага колеру; смарагд. Бранзалет з ізумрудам. □ А там Урал Хавае скарбы руд, Тапаз, апал, Зялёны ізумруд. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да захаваць.

2. Трымаць дзе‑н., каб зберагчы ад пашкоджання, псавання. Захоўваць бульбу ў склепе. Захоўваць мяса ў халадзільніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пад, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Спец. Рэзкі рух уперад з апорай на выстаўленую нагу. Фехтавальшчык зрабіў імгненны выпад.

2. Варожае выступленне, нядобразычлівая выхадка. Злосны выпад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́стругаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Стругаючы, надаць чаму‑н. пэўную форму. Выстругаць цацку. □ Хлопец меркаваў, дзе б знайсці кавалак сырой асіны, каб выстругаць «аўтамат». Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)