істу́жка і сту́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.
1. Вузкая палоска тканіны, якая выкарыстоўваецца для ўпрыгажэння, аблямоўкі і інш. мэт.
Шаўковая істужка.
І. ўплецена ў касу.
2. Доўгая вузкая паласа з якога-н. матэрыялу, якая служыць для тэхнічных і інш. патрэб.
Ізаляцыйная істужка.
3. Рухомае перадатачнае палатно ў некаторых механізмах.
Працаваць на канвеерных істужках.
|| прым. істу́жкавы, -ая, -ае, сту́жкавы, -ая, -ае, істу́жачны, -ая, -ае (да 1 знач.) і сту́жачны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кампенсава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак. і незак., каго-што.
1. Аплаціць (аплачваць), пакрыць (пакрываць) выдаткі, страты, чужую працу і інш.
К. страты.
К. згублены час.
2. Ураўнаважыць (ураўнаважваць), замяніць (замяняць) чым-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кантраба́нда, -ы, ДМ -дзе, ж.
Незаконны тайны правоз або перанос праз дзяржаўную граніцу абкладзеных пошлінай або забароненых тавараў каштоўнасцей і інш., а таксама тавары, перапраўленыя такім спосабам.
К. наркотыкаў.
|| прым. кантраба́ндны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
струме́нь, -я, мн. -і, -яў, м.
1. Вузкі паток вадкасці, святла, газу і інш.
С. вады.
Паветраны с.
2. перан., чаго або які. Напрамак, рыса дзейнасці ў чым-н.
Гумарыстычны с. у творчасці паэта.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
галантарэ́я, ‑і, ж.
Агульная гандлёвая назва дробных прыналежнасцей туалету (гальштукі, істужкі, пальчаткі, гузікі і інш.).
[Фр. galanterie.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кальцы́т, ‑у, ДМ ‑цыце, м.
Мінерал, састаўная частка вапняку, мармуру і інш.; вапнавы шпат.
[Ад лац. calx, calcis — вапна.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ке́льнер, ‑а, м.
Слуга рэстаране, піўной, гасцініцы ў заходнееўрапейскіх краінах — Германіі, Швейцарыі і інш; афіцыянт.
[Ням. Kellner.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нафарбава́цца, ‑буюся, ‑буешся, ‑буецца; зак.
Разм. Намазаць сабе губы, шчокі, бровы і інш. касметычнай фарбай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фінішо́р, ‑а, м.
Спартсмен (лыжнік, веласіпедыст і інш.), які асабліва хутка праходзіць канечны адрэзак шляху.
[Англ. finish — заканчэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жыллё, -я́, н.
1. Месца, дзе жывуць людзі; населенае месца.
Недалёка ад жылля.
2. Памяшканне (дом, хата, пакой і інш.), у якім хто-н. жыве.
Атрымаць ж.
Будаваць ж.
|| прым. жыллёвы, -ая, -ае.
Жыллёвыя ўмовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)