Verbum

змо́ршчка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Тое, што і зморшчына. Заняпалыя шчокі, глыбокія зморшчкі на твары гаварылі аб цяжка пражытыя жыцці. Лынькоў.

загусці́, ‑гуду, ‑гудзеш, ‑гудзе; ‑гудзём, ‑гудзяце, ‑гудуць; пр. загуў, ‑ла, ‑ло; зак.

Пачаць гусці. // Прагусці. Цяжка загуў матор, машына кранулася, а тады неяк усё заглухла. Ермаловіч.

запы́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пачаць цяжка і шумна дыхаць; задыхацца (ад шпаркай хады, бегу і пад.). [Лёня] кідаў на Ваню касыя позіркі: не запыхаўся яшчэ? Новікаў.

ласёвы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і ласіны. [Бацька] вешае на ласёвы рог, прыбіты да сцяны, шапку і цяжка сядае тут жа, пад рогам, на шырокую лаўку. Мурашка.

по́мсціцца, ‑мшчуся, ‑мсцішся, ‑меціцца; незак.

Тое, што і помсціць. І цяжка было зразумець, ці .. [Андрэй] сапраўды шкадуе аб тым, што прыгадаўся ўчарашні вечар, ці помсціцца Марыне. Шахавец.

успу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. успух, ‑а; зак.

Павялічыцца ў аб’ёме, апухнуць. Шчака ўспухла. Ногі ўспухлі. □ Дыхаць цяжка, грудзі ўспухлі, Точыць смага, прага піць. А. Александровіч.

цяжкахво́ры, ‑ая, ‑ае.

Які цяжка хварэе. Супрун абслугоўваў цяжкахворых палітвязняў, што знаходзіліся ў ізалятарах. Машара. / у знач. наз. цяжкахво́ры, ‑ага, м.; цяжкахво́рая, ‑ай, ж. Наведаць цяжкахворага.