улада́рны, -ая, -ае.

1. Які валодае правам наследавання ўлады.

У. князь.

2. Схільны загадваць, падначальваць сабе; які выражае загад, здольны рабіць моцны ўплыў на каго-н.

У. характар.

У. голас.

3. перан. Неадольны, усемагутны.

У. наступ вясны.

Уладарная сіла натхнення.

|| наз. улада́рнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

устоя́вшийся

1. прич. які́ (што) устая́ўся;

2. прил. (о жидкости) усто́яны;

3. прил., перен. ста́лы;

устоя́вшийся хара́ктер ста́лы хара́ктар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

hard-boiled

[,hɑ:rdˈbɔɪld]

adj.

1) гу́ста зва́раны, круты́ (я́йка)

2) суро́вы, упа́рты (хара́ктар, чалаве́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

individualize

[,ɪndɪˈvɪdʒuəlaɪz]

v.t.

1) рабі́ць індывідуа́льным, надава́ць адме́нны, своеасаблі́вы хара́ктар

2) дакла́дна, дэталёва вызнача́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

knighthood

[ˈnaɪthʊd]

n.

1) ры́царства n. (ранг або́ заня́так)

2) хара́ктар ры́цара

3) ры́цары

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

speciality

[,speʃiˈæləti]

n., pl. -ties

1) адмысло́вы хара́ктар, адмысло́васьць, адме́тнасьць f.

2) спэцыя́льнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

кандыло́ма

(гр. kondyloma = пухліна)

мясцовае вузлападобнае разрастанне скуры або слізістых абалонак чалавека, якое мае запаленчы характар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бесхара́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка паддаецца чужому ўздзеянню; бязвольны. Яна слабая, бесхарактарная. Яшчэ маці казала: «У цябе, Віка, характар — што разагрэты воск. З яго што хочаш можна вылепіць». Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарсткава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху жорсткі (у 1, 3, 4 і 5 знач.). Жарсткаваты характар. □ Жарсткаватыя валасы [Рудчанкі] былі зачэсаны назад, і таму вялікі і пукаты лоб здаваўся вельмі высокім. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эцю́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эцюда, з’яўляецца эцюдам. Эцюдная кампазіцыя. □ У калектыве брэсцкіх мастакоў працуюць Кастусік, Чарнышоў, Дудараў, Рыжанкоў, Ваейкаў, творы якіх носяць пераважна эцюдны характар. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)