пры́кладм. Béispiel n -s, -e; Múster n -s, -, Vórbild n -(e)s, -er (узор);
прыве́сці пры́клад ein Béispiel ánführen;
браць пры́клад sich (D) ein Béispiel néhmen* (зкаго-н. an D), zum Vórbild néhmen* (зкаго-н.A)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Муштр, муштра́ ’ваеннае навучанне, заснаванае на механічнай дысцыпліне і завучванні прыёмаў ваеннай справы’, му́штры ’прыдзіркі, празмерныя патрабаванні’ (ТСБМ, Нас., Шат., Бяльк.), муштроўны ’задзірысты’ (дзятл.), муштроўна ’наўмысна’ (іўеў., Сл. ПЗБ), муштрава́ць, муштрува́ць ’выхоўваць, навучаць залішне строга’ (ТСБМ, Шат., Бяльк.), муштроўка ’працэс навучання маладога паляўнічага сабакі’ (Інстр. III). З польск.musztra, mustra, muster і musztrować ’тс’ (Чартко, Бел. лінгв. зб., 152; Кюнэ, Poln., 79; Мацкевіч, Сл. ПЗБ, 3, 91), якія з ням.Muster ’узор’, mustern ’рабіць агляд’ < італ.mostra < с.-лац.monstra ’паказ, дэманстрацыя’ (Праабражэнскі, 1, 573; Варш. сл., 2, 1075; Фасмер, 3, 21).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
маза́іка, ‑і, ДМ ‑заіцы, ж.
1.Узор або малюнак з рознакаляровых кавалачкаў шкла, дрэва, мармуру і пад., шчыльна падагнаных адзін да аднаго. Высокія брамы [палаца] багата ўпрыгожаны мазаікай.В. Вольскі.//зб. Кавалачкі мармуру, дрэва, шкла і пад., якімі выкладваюць такія ўзоры. //перан. Пра сумесь разнародных элементаў. Уважлівыя адносіны да кожнага факта дазволілі даследчыку стварыць надзвычай багатую мазаіку культурнага і літаратурнага жыцця.«Полымя».
2. Майстэрства рабіць такія рысункі, узоры. Майстар мазаікі.
3. Вірусная хвароба раслін, якая характарызуецца з’яўленнем стракатых плям на лістах, пладах.
[Фр. mosáïque.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fashion
[ˈfæʃən]1.
n.
1) спо́саб -у m.; мане́ра f.; узо́р -у m.
after my fashion — па-мо́йму
after the fashion of — на ўзо́р чаго́
2) мо́да f.
in (the) fashion — мо́дны
out of fashion — нямо́дны, састарэ́лы
3) фасо́н -у, крой -ю m., фо́рма f.; узо́р -у m.
2.
v.t.
1) рабі́ць; мадэлява́ць, фармава́ць
2) прыстасо́ўваць
after or in a fashion — да пэ́ўнай ступе́ні; сяк -так
set the fashion — уво́дзіць мо́ду
something of that fashion — не́шта накшта́лт таго́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
okaz, ~u
м.
1. прадстаўнік; экзэмпляр;
rzadki okaz — рэдкі экзэмпляр;
2.узор; увасабленне;
okaz zdrowia — увасабленне здароўя;
okaz głupoty — увасабленне дураты; поўны дурань
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
шабло́н
(ням. Schablone = узор)
1) профіль, контур, абрыс, які з’яўляецца ўзорам для іншых вырабаў;
2) інструмент для праверкі правільнасці формы і памеру гатовых вырабаў;
3) чарцёж архітэктурнай дэталі ў натуральную велічыню;
4) перан. збіты ўзор, які слепа пераймаюць; штамп.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
экзэмпля́р
(лац. exemplar = узор)
1) асобны прадмет з шэрагу аднародных прадметаў, асобная адзінка чаго-н. (напр. э. кнігі);
2) асобны прадстаўнік якой-н. пароды, віду, разнавіднасці (пра жывёл і раслін);
3) перан. асоба, якая вызначаецца незвычайнымі або адмоўнымі ўласцівасцямі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мудраге́лістыразг.
1. мудрёный, замыслова́тый; хи́трый;
мы не разуме́лі яго́ ~тай мо́вы — мы не понима́ли его́ мудрёного языка́;
~тая прычо́ска — замыслова́тая причёска;
2. причу́дливый, зате́йливый; вы́чурный;
м. ўзор — зате́йливый (причу́дливый) узо́р;
~тая ра́мка люстэ́рка — вы́чурная ра́мка зе́ркала
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́пісаць, -ішу, -ішаш, -іша; -ішы; -ісаны; зак.
1.што. Знайшоўшы, спісаць, запісаць.
В. цытату з кнігі.
2.што. Напісаць для выдачы каму-н.
В. ордар.
В. рахунак.
3.каго-што. Старанна апісаць сродкамі мовы або намаляваць.
В. вобразы дзеючых асоб.
В. узор.
4.што. Заказаць дастаўку чаго-н.
В. газету.
5.каго (што). Выклікаць пісьмова.
В. да сябе сям’ю.
6.каго (што). Выключыць са спісаў, са складу чаго-н.
В. хворага з бальніцы.
7.што. Зрасходаваць пісаннем (разм.).
В. чарніла з аўтаручкі.
|| незак.выпі́сваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз.выпі́сванне, -я, н.івы́піска, -і, ДМ вы́пісцы, ж. (да 1, 2, 4—6 знач.).
|| прым.выпісны́, -а́я, -о́е (да 3 і 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
апліка́цыя
(лац. applicatio = прыкладванне, наклейванне)
1) спосаб стварэння малюнка, мастацкага ўзору, арнаменту шляхам наклейвання кавалачкаў рознакаляровай матэрыі, паперы і інш.;
2) узор, малюнак, арнамент, створаны такім чынам;
3) мед. накладванне на абмежаваны ўчастак паверхні цела лячэбнай гразі, парафіну і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)