стро́шчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад страсціць.

2. у знач. прым. Звіты, скручаны разам. Строшчаныя ніткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супло́ддзе, ‑я, н.

Некалькі пладоў, якія развіліся з асобных кветак суквецця і зрасліся разам нібы ў адзін плод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

врозь нареч. (в разные стороны) у ро́зныя бакі́; (поодиночке) паасо́бку; (отдельно) асо́бна;

пя́тки вме́сте, носки́ врозь пя́ткі ра́зам, наскі́ паасо́бку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

insist [ɪnˈsɪst] v. (on/upon) насто́йваць, насто́йліва патрабава́ць; дамага́цца;

I insisted on her coming with us. Я настойваў, каб яна ішла разам з намі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zasiad :

za jednym ~em — адным разам (махам; захадам); за адзін прысест

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

współżyć

незак.

1. жыць разам; суіснаваць;

2. біял. быць у сімбіёзе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

podszycie

н. падшыванне;

podszycie lasu — дробналессе, падлесак (разам з травяным покрывам)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

скало́ць², скалю́, ско́леш, ско́ле; скалі́; ско́латы; зак., што.

1. Змацаваць разам што-н., сашпільваючы.

С. кускі матэрыі.

С. шпількай пояс.

2. і каго. Зраніць у многіх месцах чым-н. вострым, калючым.

С. ногі іржышчам.

|| незак. ско́лваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ско́лка, -і, ДМ -лцы, ж. і ско́лванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ухва́льны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да ўхвалы, заключае ўхвалу. Твар Ткачова, як і заўжды, быў строгі, нават крыху непрыветны, а словы — шчырыя, дужа добрыя, ухвальныя. Савіцкі. — Будзем памагаць і сена касіць, і жаць. А малаціць будзем.. разам! — Разам, — пайшоў услед ухвальны і, можна сказаць, дружны гоман. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

separated

[ˈsepəreitɪd]

adj.

1) разьдзе́лены; адлу́чаны, аддзе́лены

2) які́ не жыве́ ра́зам (пра му́жа ці жо́нку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)