благі́, -а́я, -о́е.
1. Які не мае станоўчых якасцей, не адпавядае патрабаванням.
Благія землі.
Б. чалавек.
2. Дрэнны ў маральных адносінах.
Б. ўчынак.
3. Худы, хваравіты на выгляд.
Б. з твару.
4. Непрыемны для іншых (пра манеры, характар і пад.).
Благія прывычкі.
◊
Благія вочы — у народным павер’і: вока, позірк якога прыносіць няшчасце.
|| наз. благата́, -ы́, ДМ -гаце́, ж. (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
absent [ˈæbsənt] adj.
1. : be absent from адсу́тнічаць;
He is absent from work today. Яго сёння няма на працы.
2. адсу́тны (пра позірк)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
squint1 [skwɪnt] n.
1. касаво́касць;
have a bad squint быць мо́цна касаво́кім
2. BrE, infml по́зірк;
have/take a squint зірну́ць, гля́нуць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
stony [ˈstəʊni] adj.
1. камяні́сты;
a stony road камяні́стая даро́га
2. скамяне́лы, хало́дны;
a stony stare нерухо́мы по́зірк;
a stony silence ледзяна́я ціш
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
лучи́стый
1. праме́нны;
лучи́стая эне́ргия праме́нная эне́ргія;
2. перен. прамяні́сты, я́сны;
лучи́стые глаза́ прамяні́стыя (я́сныя) во́чы;
лучи́стый взгляд прамяні́сты (я́сны) по́зірк.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
бля́кнуць welk wérden, wélken vi (s) (пра расліны); fahl [matt] wérden; verblássen vi (s) (пра колер); erlöschen* vi (s) (пра позірк)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
мімалётны
1. мимолётный;
~ныя пту́шкі — мимолётные пти́цы;
2. мимолётный; (о взгляде — ещё) бе́глый, кратковре́менный;
~нае шча́сце — мимолётное сча́стье;
м. по́зірк — мимолётный (бе́глый) взгляд
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
суро́вы в разн. знач. суро́вый;
~вая зіма́ — суро́вая зима́;
с. зако́н — суро́вый зако́н;
с. по́зірк — суро́вый взгляд;
~выя сло́вы пра́ўды — суро́вые слова́ пра́вды
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
інстынкты́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Абумоўлены інстынктам (у 1 знач.). Інстынктыўныя паводкі звера. Інстынктыўнае ўменне пчалы ляпіць соты.
2. Неўсвядомлены, мімавольны. Інстынктыўны страх. Інстынктыўны позірк. □ Каліберда хвіліну стаяў збянтэжаны, а потым заспяшаўся ўслед за камісарам.. Гэта быў інстынктыўны рух. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прывіта́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прывітання, звязаны з прывітаннем. // Які з’яўляецца прывітаннем, змяшчае ў сабе прывітанне. Прывітальная прамова. Прывітальны адрас. Прывітальная тэлеграма. □ [Алеся] ловіць мой позірк і прывітальны жэст рукі і з непаўторным хараством ківае галавой — вітаецца. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)