pakowy

упаковачны; пакавальны;

papier pakowy — упаковачная папера

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

światłoczuły

фот. святлоадчувальны;

papier światłoczuły — святлоадчувальная папера

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дакуме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Дзелавая папера, што пацвярджае права на што-н.

Апраўдальны д.

Д. аб адукацыі.

2. Пасведчанне, што пацвярджае асобу прад’яўніка.

Праверка дакументаў.

3. Пісьмовыя помнікі, якія сведчаць пра гістарычныя падзеі.

Старажытнабеларускія граматы — гістарычныя дакументы.

Архіўныя дакументы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разле́злы, -ая, -ае (разм.).

1. Які падраўся, пранасіўся, разваліўся (пра адзенне, тканіну і пад.).

Р. мех.

Чаравікі мелі р. выгляд.

2. Вельмі прамоклы, размоклы; раскіслы.

Разлезлая папера.

3. Які страціў фігуру, празмерна растаўсцеўшы; распоўзлы.

Яго постаць здавалася нейкай бясформеннай, разлезлай.

|| наз. разле́зласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упако́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўпакоўкі (у 1 знач.). Упаковачны цэх. // Які прызначаны, служыць для ўпакоўкі. Упаковачная машына. Упаковачная папера. Упаковачная тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кле́йкі klébrig, léimig; zäh, viskós [vıs-];

кле́йкая папе́ра (супраць мух) Flíegenpapier n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абліга́цыя, ‑і, ж.

Каштоўная папера, якая дае яе трымальніку даход у выглядзе выйгрышу або працэнтаў ад яе намінальнай вартасці. Аблігацыі дзяржаўнай пазыкі. Выйграць па аблігацыі.

[Ад лац. obligatio — абавязацельства.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кала́ндр, ‑а, м.

Машына, што складаецца з сістэмы валоў, паміж якімі прапускаецца тканіна, папера або гума, каб надаць ім гладкасць, глянцавітасць ці атрымаць лісты, пласціны.

[Фр. calandre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ты́тульны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца тытулам (у 2 знач.). Тытульная старонка. // Прызначаны для тытула (у 2 знач.). Тытульная папера. Тытульны шрыфт.

•••

Тытульны ліст гл. ліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кле́ены

1. прич. кле́енный;

2. прил. клеёный;

~ная папе́ра — клеёная бума́га;

~ная фане́ра — клеёная фане́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)