Míssverständnis
n -ses, -se непаразуме́нне, памы́лка
das berúht auf éinem ~ — гэ́та зда́рылася на падста́ве непаразуме́ння
da liegt ein ~ vor — тут (ма́ецца) (не́йкае) непаразуме́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Féhler
m -s -
1) памы́лка
éinen ~ máchen [begéhen*] — зрабі́ць памы́лку [про́мах]
2) зага́на, дэфе́кт, хі́ба
j-m séine ~ vórhalten* — пака́зваць каму́-н. на недахо́пы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прору́ха ж., разг. (ошибка) памы́лка, -кі ж.; про́мах, -ху м.;
◊
и на стару́ху быва́ет прору́ха посл. ≅ конь на чатыро́х нага́х, і то спатыка́ецца; і хі́тры ліс у па́стку трапля́е; і на дзе́ўку грэх быва́е.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
абера́цыя
(лац. aberratio = адхіленне)
1) астр. уяўнае адхіленне нябесных свяціл ад іх сапраўднага месцазнаходжання, якое выклікаецца рухам Зямлі вакол Сонца;
2) фіз. скажэнне або недастатковая выразнасць паказанняў аптычных прыбораў (напр. сферычная а., храматычная а.);
3) біял. адхіленне ад нормы ў будове арганізма або ў функцыі асобных органаў;
4) перан. памылка, адхіленне ад ісціны.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
подозрева́ть несов.
1. падазрава́ць; (иметь подозрение) мець падазрэ́нне;
подозрева́ть кого́-л. в изме́не падазрава́ць каго́-не́будзь у здра́дзе;
2. (предполагать) меркава́ць; (допускать) дапуска́ць; (догадываться) здага́двацца; (думать) ду́маць;
подозрева́ю, что здесь оши́бка мярку́ю (ду́маю), што тут памы́лка;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Перамо́т ’памылка пры снаванні кроснаў: нітку кладуць не на адпаведную губіцу (калок)’ (Сл. ПЗБ. Варл., Мат. Гом., Шатал., ТС, Скарбы, Сл. Брэс., Бяльк.; гродз., брагін., Нар. сл.: мсцісл., Жыв. сл.), перамёт ’тс’ (Ян.); укр. перемі́т, рус. смол., разан., кастр. перемо́т, польск. przemot, przemota, чэш. přímota. Паўночнаславянская ізалекса. Да пера- і мата́ць (гл.). Пра чаргаванне о/e гл. Трубачоў, Ремесл. терм., 107 (прасл. *męto: motъ. Сюды ж бялын. перамоты ’вітка для перавівання калкоў плоту’, перэмоты ’перапляценне перадка ў санях’ (ТС), толькі з іншым значэннем прыстаўкі пера-.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bug1 [bʌg] n.
1. клоп, блашчы́ца;
a May bug хрушч
2. мікро́б;
a flue bug infml ві́рус гры́пу, зара́за
3. infml энтузія́зм, ама́тарства; апанта́насць;
He’s got the travel bug. Ён вялікі аматар падарожжаў.
4. infml жучо́к, патайны́ мікрафо́н; апара́т для тае́мнага назіра́ння
5. comput. памы́лка (у праграме або сістэме)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
про́мах, ‑у, м.
1. Выстрал або ўдар міма цэлі; непападанне ў цэль. Біць без промаху. □ Не ведае промаху куля чэркеса. Броўка. Промах — мяч ляціць у ваду і вось ужо гайдаецца на хвалях, даволі хутка ўцякаючы ад берага. Брыль.
2. перан. Памылка, хіба. У рамястве.. [Васіль] быў здатны, прыкметлівы, а ў гаспадарскіх справах часта спатыкаўся, меў шмат усякіх промахаў і ўсякіх недарэчнасцей. Кулакоўскі. Я не збіраюся ідэалізаваць парторга Абраменкава. Ёсць і ў яго рабоце свае недахопы, промахі: вельмі гэта тонкая і складаная справа — партыйная работа. Дадзіёмаў.
•••
Не промах — лоўкі, кемлівы, які не ўпусціць свайго. [Стары Верас:] Ну, што ж мне сказаць... Як я пагляджу, дык мой хлопец не промах: выбраў сабе дзяўчыну да пары. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Скарза́, ско́рзік ‘вухачыстка’ (Ласт.). Няясна, магчыма, гэта аўтарскі наватвор на базе скрозь (гл.) з метатэзай, параўн. скорзьдо́нне ‘бяздонне, прорва, апраметная’ (Ласт.), калі гэта не памылка друку (параўн. у іншым месцы скрозьдоная). Іншая мажлівасць — аддзеяслоўны назоўнік ад скарза́цца ‘распушыцца’ (смарг., Сл. ПЗБ), далейшыя сувязі якога няясныя; параўн. рус. ко́рзать ‘абрубаць сукі, знімаць кару’, укр. ко́рзати ‘плясці, сцягваць’, серб.-харв. кр̏зати ‘сціраць, сточваць’, славен. kŕzati ‘рэзаць тупым нажом’, на іншай ступені вакальнага чаргавання — ке́рзаць (гл.), што да *kъrzati (ЭССЯ, 9, 243; Фасмер, 2, 199, 327; ЕСУМ, 3, 17; Скок, 2, 217; Бязлай, 2, 105).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вкра́сться сов., в разн. знач. укра́сціся;
в текст вкра́лась оши́бка у тэкст укра́лася памы́лка;
партиза́ны бесшу́мно вкра́лись во двор партыза́ны бясшу́мна ўкра́ліся ў двор;
вкра́лся в ду́шу страх укра́ўся ў душу́ страх;
◊
вкра́сться в дове́рие уце́рціся ў даве́р’е (даве́р).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)