glaring

[ˈglerɪŋ]

adj.

1) зы́ркі, я́ркі

2) які́ глядзіць лю́та і са зло́сьцю

3) зана́дта страка́ты

4) informal які́ кі́даецца ў во́чы; відаво́чны

a glaring fault — відаво́чная, гру́бая памы́лка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

goof

[gu:f]

1.

n., Sl.

1) прасьця́к -а́ m.; ду́рань -ня m., дурні́ца m. & f.

2) дурна́я памы́лка f.

2.

v.i.

рабі́ць памы́лку, памыля́цца

3.

v.t.

парта́чыць, псава́ць спра́ву

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verbal [ˈvɜ:bl] adj.

1. сло́ўны; ву́сны, верба́льны;

a verbal error лексі́чная памы́лка;

a good verbal memory до́брая па́мяць на сло́вы

2. літара́льны;

a verbal translation літара́льны перакла́д;

verbal accuracy дакла́дная перада́ча ко́жнага сло́ва

3. ling. дзеясло́ўны;

a verbal auxiliary дапамо́жны дзеясло́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лагі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да логікі (у 1 знач.). Лагічныя катэгорыі. Лагічны метад.

2. Заснаваны на законах логікі; які адпавядае законам логікі. Лагічнае мышленне. □ Было нешта падобнае на праўду ў падасланым лісце. Аб гэтым гаварылі лагічныя довады, з якімі нельга было не пагадзіцца. Лынькоў. // Выяўлены, устаноўлены з дапамогай законаў логікі. Лагічная памылка.

3. Абумоўлены самім характарам, унутранай заканамернасцю чаго‑н.; непазбежны, заканамерны. Само сабою, як лагічны вынік, як завяршэнне ўсіх думак і разважанняў, узнікла адно простае і шчырае пытанне. Кулакоўскі.

4. Паслядоўны, разумны. Быць лагічным. Лагічны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mistake

[mɪˈsteɪk]

1.

n.

памы́лка f.; непаразуме́ньне n.

by mistake — праз памы́лку

2.

v., -took, -taken

1) не разуме́ць, бла́га разуме́ць

2) памылко́ва прыма́ць за каго́ і́ншага або́ за што і́ншае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zakraść się

zakra|ść się

зак. пракрасціся; прабрацца;

~ść się do domu — пракрасціся ў дом;

~dła się pomyłka — прабралася (закралася) памылка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Féhler

m -s -

1) памы́лка

éinen ~ máchen [begéhen*] — зрабі́ць памы́лку [про́мах]

2) зага́на, дэфе́кт, хі́ба

j-m séine ~ vórhalten* — пака́зваць каму́-н. на недахо́пы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Míssverständnis

n -ses, -se непаразуме́нне, памы́лка

das berúht auf éinem ~ — гэ́та зда́рылася на падста́ве непаразуме́ння

da liegt ein ~ vor — тут (ма́ецца) (не́йкае) непаразуме́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абера́цыя

(лац. aberratio = адхіленне)

1) астр. уяўнае адхіленне нябесных свяціл ад іх сапраўднага месцазнаходжання, якое выклікаецца рухам Зямлі вакол Сонца;

2) фіз. скажэнне або недастатковая выразнасць паказанняў аптычных прыбораў (напр. сферычная а., храматычная а.);

3) біял. адхіленне ад нормы ў будове арганізма або ў функцыі асобных органаў;

4) перан. памылка, адхіленне ад ісціны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прору́ха ж., разг. (ошибка) памы́лка, -кі ж.; про́мах, -ху м.;

◊

и на стару́ху быва́ет прору́ха посл. ≅ конь на чатыро́х нага́х, і то спатыка́ецца; і хі́тры ліс у па́стку трапля́е; і на дзе́ўку грэх быва́е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)