незалежны - Пошук

суісну́ючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	суісну́ючы	суісну́ючая	суісну́ючае	суісну́ючыя
Р.	суісну́ючага	суісну́ючай суісну́ючае	суісну́ючага	суісну́ючых
Д.	суісну́ючаму	суісну́ючай	суісну́ючаму	суісну́ючым
В.	суісну́ючы (неадуш.) суісну́ючага (адуш.)	суісну́ючую	суісну́ючае	суісну́ючыя (неадуш.) суісну́ючых (адуш.)
Т.	суісну́ючым	суісну́ючай суісну́ючаю	суісну́ючым	суісну́ючымі
М.	суісну́ючым	суісну́ючай	суісну́ючым	суісну́ючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сысу́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сысу́чы	сысу́чая	сысу́чае	сысу́чыя
Р.	сысу́чага	сысу́чай сысу́чае	сысу́чага	сысу́чых
Д.	сысу́чаму	сысу́чай	сысу́чаму	сысу́чым
В.	сысу́чы (неадуш.) сысу́чага (адуш.)	сысу́чую	сысу́чае	сысу́чыя (неадуш.) сысу́чых (адуш.)
Т.	сысу́чым	сысу́чай сысу́чаю	сысу́чым	сысу́чымі
М.	сысу́чым	сысу́чай	сысу́чым	сысу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трасу́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	трасу́чы	трасу́чая	трасу́чае	трасу́чыя
Р.	трасу́чага	трасу́чай трасу́чае	трасу́чага	трасу́чых
Д.	трасу́чаму	трасу́чай	трасу́чаму	трасу́чым
В.	трасу́чы (неадуш.) трасу́чага (адуш.)	трасу́чую	трасу́чае	трасу́чыя (неадуш.) трасу́чых (адуш.)
Т.	трасу́чым	трасу́чай трасу́чаю	трасу́чым	трасу́чымі
М.	трасу́чым	трасу́чай	трасу́чым	трасу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хадзя́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	хадзя́чы	хадзя́чая	хадзя́чае	хадзя́чыя
Р.	хадзя́чага	хадзя́чай хадзя́чае	хадзя́чага	хадзя́чых
Д.	хадзя́чаму	хадзя́чай	хадзя́чаму	хадзя́чым
В.	хадзя́чы (неадуш.) хадзя́чага (адуш.)	хадзя́чую	хадзя́чае	хадзя́чыя (неадуш.) хадзя́чых (адуш.)
Т.	хадзя́чым	хадзя́чай хадзя́чаю	хадзя́чым	хадзя́чымі
М.	хадзя́чым	хадзя́чай	хадзя́чым	хадзя́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фенаменало́гія, ‑і, ж.

1. Суб’ектыўна-ідэалістычны напрамак у сучаснай буржуазнай філасофіі, прадстаўнікі якога даводзяць, што свядомасць мае свой незалежны ад рэчаіснасці змест, а прадметы аб’ектыўнай рэальнасці (феномены) з’яўляюцца толькі сімваламі гэтага зместу.

2. У ідэалістычнай філасофіі Гегеля — вучэнне пра феномены свядомасці і формы развіцця духу.

[Ад грэч. pheinomenon — тое, што з’яўляецца і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sélbstständig, sélbständig

a

1) самасто́йны, незале́жны

2) асо́бны (ад часткі), аўтано́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

зало́г^II грам. стан, род. ста́ну м.;

возвра́тный зало́г зваро́тны стан;

действи́тельный зало́г незале́жны стан;

страда́тельный зало́г зале́жны стан.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ста́лы ‘салідны, дарослы’, ‘грунтоўны’, ‘пастаянны, нязменны’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Гарэц., Касп., Байк. і Некр., Сцяшк., Сл. ПЗБ, Федар. 4, Сержп. Прымхі, Варл.). Укр. ста́лий, польск. stały ‘пастаянны, нязменны’, чэш. stalý, славац. stály, серб.-харв. ста́лан, славен. stȃlen ‘тс’. Да стаць, першапачаткова незалежны дзеепрыметнік прошлага часу; гл. Сной₁, 604.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

суверэ́нны

(фр. souverain)

1) незалежны, самастойны (напр. с-ая дзяржава);

2) які ажыццяўляе вярхоўную ўладу (напр. с. правіцель).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

здзіўля́ючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	здзіўля́ючы	здзіўля́ючая	здзіўля́ючае	здзіўля́ючыя
Р.	здзіўля́ючага	здзіўля́ючай здзіўля́ючае	здзіўля́ючага	здзіўля́ючых
Д.	здзіўля́ючаму	здзіўля́ючай	здзіўля́ючаму	здзіўля́ючым
В.	здзіўля́ючы (неадуш.) здзіўля́ючага (адуш.)	здзіўля́ючую	здзіўля́ючае	здзіўля́ючыя (неадуш.) здзіўля́ючых (адуш.)
Т.	здзіўля́ючым	здзіўля́ючай здзіўля́ючаю	здзіўля́ючым	здзіўля́ючымі
М.	здзіўля́ючым	здзіўля́ючай	здзіўля́ючым	здзіўля́ючых

Кароткая форма: здзіўля́юча.

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Verbum