акцэ́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Націск у слове, а таксама знак націску (спец.).

Зрабіць а. на чым-н. (перан.: падкрэсліваючы, звярнуць увагу на што-н.; кніжн.).

2. Асаблівасці вымаўлення, уласцівыя тым, хто гаворыць на чужой мове.

|| прым. акцэ́нтны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нисходя́щий прил. сыхо́дны;

по нисходя́щей ли́нии па сыхо́днай лі́ніі;

в нисходя́щем поря́дке у сыхо́дным пара́дку;

нисходя́щее ударе́ние лингв. сыхо́дны на́ціск.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

akzentuíeren

vt

1) рабі́ць на́ціск (на што-н.), падкрэ́сліваць

2) ста́віць знак на́ціску

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Бу́рдавы ’цёмна-чырвоны’ (Касп.). Гл. бурдо́вы. Націск у форме бу́рдавы не вельмі зразумелы. Няма ніякай роднаснай формы ці слова, якія б маглі вытлумачыць яго ўзнікненне (зыходнае толькі бурда́). Застаецца меркаваць, што ў бу́рдавы — націск «экспрэсіўнага» паходжання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

underline

[,ʌndərˈlaɪn]

1.

v.t.

1) падкрэ́сьліваць; падчы́ркваць

2) ста́віць на́ціск, падкрэ́сьліваць (у гу́тарцы)

2.

n.

лі́нія, ры́ска f.; падкрэ́сьленьне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нажи́м ж.

1. (действие) націска́нне, -ння ср.;

2. на́ціск, -ку м., пры́ціск, -ку м.;

писа́ть с нажи́мом піса́ць з на́ціскам (пры́ціскам);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыхо́дны

1. нисходя́щий;

па ~най лі́ніі — по нисходя́щей ли́нии;

у ~ным пара́дку — в нисходя́щем поря́дке;

с. на́ціск — лингв. нисходя́щее ударе́ние;

2. мат. (совпадающий) сходя́щийся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нава́ла ’стыхія, напасць’ (БРС, Байк. і Некр.), ’напасць, нападзенне’ (Касп.), ’бяда, гора’ (Сцяшк.), ’прымус, непрыемная прэтэнзія, патрабаванне; нападзенне; бура’ (Др.-Падб., Гарэц.), ’націск’ (Яруш.), польск. nawała ’націск, вялізны наплыў; стыхія’, ’навальніца’, ’прымус’. Да *valъ, valiti, параўн. валі́ць ва́лам ’ісці вялікай масай, натоўпам’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прасо́дыя

(гр. prosodia = націск, прыпеў)

1) лінгв. сістэма вымаўлення націскных і ненаціскных, доўгіх і кароткіх складоў у мове;

2) вучэнне аб суадносінах складоў у вершы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Плянці́цца ’плесціся’ (маст., Сцяшк. Сл.). З польск. plątać się ’тс’. Націск, яку плясніся.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)