кампле́кт м.

1. (набор) Satz m -es, Sätze (інструментаў); Garnitúr f -, -en (бялізны); Jáhrgang m -(e)s, -gänge (часопісаў);

кампле́кт пашто́вак Póstkartenseri¦e f -, -i¦en;

кампле́кт пашто́вых ма́рак ein Satz Bríefmarken;

кампле́кт апарату́ры Gerätesatz m;

баявы́ кампле́кт вайск. Kámpfsatz m;

кампле́ктамі sátzweise;

2. (поўны лік чаго-н.) komplétte Ánzahl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ако́рд

(іт. accordo = згода, сугучнасць)

1) спалучэнне некалькіх музычных гукаў рознай вышыні, якое ўспрымаецца як гукавое адзінства;

2) набор струн для смычковага або шчыпковага музычнага інструмента;

3) перан. дзеянне, якім што-н. завяршаецца (напр. заключны а.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

даміно́

(іт. domino, ад лац. dominus = пан)

1) маскарадны касцюм у выглядзе шырокага плашча або накідкі з капюшонам (пераважна чорнага колеру);

2) настольная гульня ў касцяныя (або пластмасавыя) пласцінкі з нанесенымі на іх вочкамі, а таксама сам набор гэтых пласцінак для гульні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

set​1 [set] n.

1. набо́р, кампле́кт, серві́з;

a complete set of Dickens по́ўны збор тво́раў Ды́кенса;

a tea set серві́з для гарба́ты

2. ко́ла людзе́й (звязаных агульнымі інтарэсамі);

literary sets літарату́рныя ко́лы

3. прыбо́р;

a toilet set туале́тны прыбо́р

4. фо́рма, лі́нія, абры́с;

a set of shoulders лі́нія плячэ́й, разваро́т

5. дэкара́цыя

6. малады́ па́растак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тэза́ўрус

(лац. thesaurus, ад гр. thesauros = скарб)

1) слоўнік, які найбольш поўна ахоплівае лексіку дадзенай мовы;

2) інф. поўны сістэматызаваны набор дадзеных аб якой-н. галіне ведаў, які дазваляе вылічальнай машыне або чалавеку арыентавацца ў гэтай галіне.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

komplet, ~tu

komple|t

м.

1. камплект; набор; склад;

w ~cie — у поўным складзе;

~t czcionek палігр. гарнітура шрыфту;

~t dzieł — збор твораў;

2. група навучэнцаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

альбо́м

(фр. album, ад лац. albus = белы)

1) кніга або сшытак для малюнкаў, фотакартак, вершаў (напр. сямейны а.);

2) збор рэпрадукцый, фотакартак, чарцяжоў, выдадзеных у выглядзе кнігі;

3) набор грампласцінак, якія належаць аднаму выканаўцу, калектыву або аб’яднаны тэматычна.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

прыбо́р, ‑а, м.

1. Камплект, набор прадметаў для карыстання. Чарнільны прыбор. Чайны прыбор. □ Стол быў акуратна накрыты. На ім стаялі прыборы, чаркі, бутэлька наліўкі, вяндліна і ёмкая скаварада яечні з дзябёлымі, сакаўнымі скваркамі. Колас.

2. Спецыяльнае прыстасаванне, апарат, прызначаны для якой‑н. мэты (вымярэння чаго‑н., кіравання чым‑н. і пад.). Вымяральныя прыборы. □ Навіна [самалёта], галоўныя прыборы былі разбіты, левае крыло разарвана. Шамякін. Лабараторыі нарыхтоўчых пунктаў забяспечаны прыборамі для вызначэння якасці клубняў. «Звязда».

3. толькі мн. (прыбо́ры, ‑аў). Абл. Уборы, адзенне. Сотняй звітых вясёлак паркаль Усміхаўся з палатак на сонцы, І каралі цвілі на руках Прадаўцоў, у прыборах бясконцых. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вярста́ць 1 стаўб. ’ткацкі станок’, карэліц. ’варштат’ (З нар. сл.), палес. вэрста́тʼ, вэрста́цʼ (Уладз.), укр. палес. верста́ть ’ткацкі станок’. Да варста́т (гл.). Канцавое ‑ць‑ — вынік другаснага змякчэння (Карскі, 1, 350), магчыма, пад уплывам слова з той жа семантычнай групы стацівы ’бакавая частка красён’. Параўн. таксама ст.-рус. верстать ’сталярны варштат’ (1686 г.).

Вярста́ць 2 (паліграф.) ’размяшчаць набор паводле старонак’ (БРС, КТС). Запазычана з рус. мовы, дзе верста́ть ’тс’ узнікла лексіка-семантычным шляхам на базе дзеяслова верстать ’выраўноўваць’ (Фасмер, 1, 300; Шанскі, 1, В, 64); параўн. верстать: сіб. ’размяркоўваць’, вяц. ’дзяліць раллю’, алан., кастр. ’выраўноўваць’, валаг. ’абрэзваць, выраўноўваючы’; ’ставіць (салдат) у адзін рад’, ст.-рус. верстати ’размяркоўваць, уключаць, ахопліваць падаткамі’; ’выраўноўваць’; ’вызначаць на службу’ (1577 г.), якія ўтвораны ад верста (гл. вярста́) і суф. ‑ати. Сюды ж вярста́цца, вярста́тка (БРС, КТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

assembly

[əˈsembli]

n., pl. -blies

1) асамбле́я f., лю́дзі, што сабра́ліся; схо́д -у m.; пасе́джаньне n.

2) устано́ўчы сход; заканада́ўчы о́рган, сойм -у m.

3) збо́рка f. (ча́стак мэхані́зму)

4) набо́р, кампле́кт, агрэга́т -у m.

5) Milit. сыгна́л на збор

6) схо́дка f.

unlawful assembly — нелега́льная схо́дка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)