Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
udręka
udręk|a
ж. пакута, мука;
~i sumienia — пакуты сумлення;
przeżywać ~i — пакутаваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
се́янка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.
Разм.
1. Дробна прасеяная мука. Аржаная сеянка.
2. Тое, што і сеянец. К канцу мая расада Аксінні абагнала сеянку Палікарпаўны.Кулакоўскі.
3. Насенне, клубні, прызначаныя для пасеву. [Маці:] — А потым перабрала бульбу. Сеянку ў пограб, а тую, што есці, — у падполле.Гаўрылкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
meal
I[mi:l]
n.
е́жа, стра́ва f.; час е́жы
II[mi:l]
n.
1) мука́ про́стага памо́лу
oat meal — аўся́нка f.
2) дро́бная кукуру́зная крупа́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
маніёк
(ісп. manioca, ад індз. mandioca)
1) вечназялёная кустовая расліна сям. малачаевых з моцным сцяблом і дробнымі кветкамі ў мяцёлках, пашыраная ў тропіках;
2) мука з карэння гэтай расліны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Жаль, жа́ласлівы, жа́ласны, жа́ласць, жа́ліцца, жа́льба і іншыя вытворныя (ТСБМ). Рус.жаль ’шкада’, укр.жаль ’жаль’, польск.żal, чэш.žal, славац.žial, в.-луж.žel, н.-луж.žal, балг., макед.жал ’тс’, серб.-харв.жа̏о ’шкада’, славен.žàl ’шкада, жаль’. Ст.-слав.жаль ’шкада’. Літ.gėlà ’боль; жаль’, ням.Qual ’мука’, арм.keł ’нарыў’. Прасл.*žalь утворана з асновай на *‑ь (< *ĭ) на базе і.-е. кораня *guel‑ ’калоць, боль, мука, смерць’ (Покарны, 1, 470–471) Фасмер, 2, 34–35 (дзе і іншая літ-pa); Скок, 3, 671. Гл. яшчэ жалець.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Абме́ці ’аўсяная мякіна’ (Янк. I), абмецце ’зерне нізкага гатунку’ (Янк. I), абмёты ’самая дробная салома, якая застаецца пасля малацьбы’ (Выг. дыс.), абмеціца ’мука з пяском, якая абмецена навакол мельнічнага каменя’ (Нас. Доп., КЭС). Гл. амёты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Люгамі́нкі ’прысмакі’ (шчуч., Сцяц. Сл.). Запазычана з польск.legumina (мн. лік), leguminka (з XVI ст.), ’стручковыя расліны (гарох)’, ’крупы’, ’мука’, ’стравы з іх’, якія з лац.legūmina (мн. лік), ’стручковая агародніна’ (Слаўскі, 4, 118–119).
Муча́нка, му́чанкі, му́чаніца, му́чаныця ’каўбаса са свіной крыві і мукі, грэчневай кашы’ (драг., пін., Вешт., Сл. Брэс. і Нар. лекс.; петрык., Мат. Гом.). Да мука́ (гл.). Адпрыметнікавае ўтварэнне з суфіксам ‑к‑a (Сцяцко, Афікс. наз., 114).