драйв
(англ. drive)
моцны і нізкі адбіўны ўдар па мячы пры гульні ў тэніс.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
stark
1.
a
1) мо́цны (тс. перан.); ду́жы (фізічна)
éine ~e Erkältung — мо́цная прасту́да
2) мо́цны, інтэсі́ўны
ein ~er Frost — мо́цны [траску́чы] маро́з
éine ~e Náchfrage — вялі́кі по́пыт
3) то́ўсты, мо́цны, усто́йлівы
~e Máuern — мо́цныя [то́ўстыя] сце́ны
~e Nerven — [-v-] мо́цныя не́рвы
4) мо́цны, канцэнтрава́ны, насы́чаны
~er Káffee — мо́цная ка́ва
5) шматлі́кі
ein ~es Heer — вялі́кае [шматлі́кае] во́йска
éine zehn Mann ~e Grúppe — гру́па (ко́лькасцю) у дзе́сяць чалаве́к
6) грам. мо́цны
ein ~es Verb — мо́цны дзеясло́ў
◊ das ist ein ~es Stück! — гэ́та наха́бства!
2.
adv мо́цна, ве́льмі, на́дта
das Theáter ist ~ besétzt — тэа́тр перапо́ўнены
es régnet ~ — ідзе́ мо́цны дождж
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
засі́лле, ‑я, н.
Моцны ўплыў каго‑, чаго‑н., які падаўляе чыю‑н. свабоду, ініцыятыву; панаванне. Засілле сярэдневяковай царквы. Засілле іншаземнага капіталу ў калоніях.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гру́кат, ‑у, М ‑каце, м.
Вельмі моцны, раскацісты шум. Грукат гармат зліўся ў суцэльную кананаду. Шашкоў. Стукат і грукат, Машыны навокал снуюць. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маро́зна,
1. Прысл. да марозны (у 1 знач.).
2. безас. у знач. вык. Холадна, моцны мароз. Куцця. Марозна. Хмурнавата. Сняжок падкідвае заўзята. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узаемаўзбагачэ́нне, ‑я, н.
Узаемнае ўзбагачэнне. Мастацкія пераклады, як паказвае практыка Янкі Купалы, верны шлях узаемаўзбагачэння літаратур, моцны сродак умацавання ўзаемадавер’я паміж народамі. Палітыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самаві́ты, -ая, -ае.
1. Мажны, дзябёлы.
Плячысты с. асілак.
2. Паважны, салідны, самастойны, упэўнены.
С. мужчына.
3. Поўны дастатку, эканамічна моцны, заможны.
Самавітая гаспадарка.
4. (з адмоўем). Які выражае непаўнату або адсутнасць якой-н. якасці.
Дарога ўжо не самавітая.
|| наз. самаві́тасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
шквал, -у, м.
1. Раптоўны моцны парыў ветру, які суправаджаецца звычайна навальнічным ліўнем.
Наляцеў ш.
Ш. смеху (перан.).
2. перан. Моцная масіраваная стральба.
Ш. агню.
|| прым. шква́льны, -ая, -ае і шква́лісты, -ая, -ае.
Шквальны (шквалісты) вецер.
Шквальны агонь кулямётаў.
Шквальныя апладысменты (перан.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
humming
[ˈhʌmɪŋ]
adj.
1) які́ бзы́кае, гудзе́, які́ напява́е
2) мо́цны, энэргі́чны
3) мо́цны, пе́ністы
humming beer — мо́цнае пе́ністае піва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
able-bodied
[,eɪbəlˈbɑ:dɪd]
adj.
фізы́чна зда́тны; здаро́вы, мо́цны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)