грымлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. З громам, грымотамі; грымотны. Мінула грымлівае гарачае лета. Самуйлёнак. // Які стварае моцны шум, грукат; грымучы. Грымлівы вадаспад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)