Verbum

расшчабята́цца, -бячу́ся, -бе́чашся, -бе́чацца; -бячы́ся; зак.

1. Пачаць моцна шчабятаць (пра птушак).

Ластаўкі расшчабяталіся.

2. перан. Пачаць многа, ахвотна гаварыць, расказваць.

Дзеці расшчабяталіся.

прадыхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні; зак.

Уздыхнуць на поўныя грудзі.

Спёка такая, што не п.

Работы — не п. (вельмі многа.).

уты́каць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

Уткнуць многа чаго-н. па ўсёй прасторы.

У. падушачку іголкамі.

|| незак. утыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

цьма², -ы, ж.

1. У лікавай сістэме Старажытнай Русі: дзесяць тысяч (уст.).

2. Тое, што і процьма.

◊

Цьма цьмушчая (разм.) — вельмі многа, безліч.

панаганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

1. каго-чаго. Нагнаць, сабраць у адным месцы многа каго-, чаго-н.

П. жывёлы на бойню.

П. лодак у бухту.

2. што. Нацерці (пра мазалі).

П. мазалі на руках.

3. што. Набіваючы, насадзіць на што-н. усё, многае.

П. абручы на бочку.

4. чаго. Увагнаць многа чаго-н. куды-н.

П. цвікоў у сцяну.

нацяга́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

1. Доўга, многа пахадзіць, паблукаць дзе-н.

Н. па лесе.

2. Стаміцца, цягаючы што-н. цяжкае.

Н. мяхоў.

павырыва́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; -а́ны; зак., што.

Вырыць многа чаго-н. або ў многіх месцах.

Свінні павырывалі ямы на дварэ.

паначышча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. чаго. Чысцячы, нарыхтаваць многа чаго-н.

П. рыбы.

2. што. Начысціць, вычысціць усё, многае.

П. гузікі мундзіраў.