карэ́тнік м

1. (вазоўня) Wágenschuppen m -s, -, Remíse f -, -n;

2. (майстар) Wágenbauer m -s, -, Stéllmacher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пячка́р (печка́р) ’пячнік’. Ад пе́чка (гл. печ) па тыпу лажкар ’майстар па вырабу ложак’ і пад., параўн. аналагічнае балг. печка́р ’чалавек, які робіць ці рамантуе печкі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

accomplished [əˈkʌmplɪʃt] adj.

1. уме́лы; майстэ́рскі; кваліфікава́ны; даскана́лы;

an accomplished violinist выда́тны/цудо́ўны скрыпа́ч;

an accomplished poet ма́йстар паэты́чнага сло́ва

2. вы́хаваны, культу́рны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вальдма́йстар

(ад ням Wald = лес + Meister = майстар)

чыноўнік у Расійскай імперыі, які загадваў казённымі лясамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

герольдма́йстар

(ад герольд + майстар)

службовая асоба ў Расіі ў 1722—1917 гг., якая ўзначальвала герольдыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

куцюр’е́

(фр. couture = кравец)

1) закройшчык высокага класа, майстар шыцця;

2) стваральнік моды ў адзенні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

arcymistrz

м.

1. выдатны (вялікі) майстар;

2. шахм. гросмайстар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Omnis musae mancipium

Служка любой музы (г. зн. майстар на ўсе рукі).

Служитель любой музы (т. е. мастер на все руки).

бел. Майстар ‒ залатыя рукі. І шытае, і поранае ведае. І швец, і жнец, і на дудзе ігрэц. Умее блыху падкаваць.

рус. Мастер на все руки. И швец, и жнец, и в дуду игрец. У Лёвки всё ловко.

фр. Serviteur de toute muse (Служитель любой музы).

англ. Somebody is a good hand at any job (Умелец на все руки).

нем. Er möchte jeder Laus einen Stelzen machen und jeder Gans ein Hufeisen anlegen (Ему хотелось бы каждой вши сделать ходули, каждого гуся подковать).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Вяро́вачнік ’майстар, які ўе вяроўкі’ (БРС), рус. верёвочник: урал. ’той, хто цягне невад з вады’, гур’еўск. ’уладарнік невада’. Бел. лексема ўтворана ад прыметніка вяровачны і суф. ‑нік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

workman

[ˈwɜ:rkmən]

n., pl. -men

1) працаўні́к, рабо́тнік -а m.

2) рабо́тнік -а m.

3) ма́йстар свае́ спра́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)