залічы́цца, -ічу́ся, -і́чышся, -і́чыцца; зак. (афіц.).

Паступіць куды-н., уключыцца ў склад каго-, чаго-н.

З. на службу.

|| незак. залі́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зва́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Месца, куды выкідаюць, звальваюць што-н.

Вывезці смецце на звалку.

|| прым. зва́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ад’е́здзіць, -е́зджу, -е́здзіш, -е́здзіць; зак. (разм.).

1. што. Праездзіць некаторы час.

Машына ад’ездзіла дваццаць гадоў.

2. Перастаць ездзіць куды-н.

Я сваё ад’ездзіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

схадзі́ць, схаджу́, схо́дзіш, схо́дзіць; зак.

1. гл. хадзіць.

2. Пайсці куды-н. і, пабыўшы там, вярнуцца назад.

С. у госці.

С. па каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

убе́гчы, убягу́, убяжы́ш, убяжы́ць; убяжы́м, убежыце́, убягу́ць; убе́г, -гла; убяжы́; зак.

Пранікнуць куды-н. бягом.

У. ў хату.

|| незак. убяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапхну́цца разм. (куды-н.) sich dúrchstoßen*, sich dúrchdrängen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

атрыя́льны

(ад лац. atrium = пераддзвер’е)

які мае адносіны да поласці, куды адкрываюцца жаберныя шчыліны ў ланцэтніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

клап-ка́мера

(ад ням. Klappe = засланка + камера)

складаны фотаапарат з высоўнай пярэдняй сценкай, куды ўстаўлены аб’ектыў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

dokąd

займ.

1. куды;

nie wiem, dokąd poszła — я не ведаю, куды яна пайшла;

nie miał dokąd pójść — яму не было куды пайсці;

2. пакуль;

pracował, dokąd miał siły — працаваў, пакуль меў сілы (былі сілы);

dotąd dokąd — да той пары, пакуль ...

dokąd oczy poniosą — куды ногі панясуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Нау́тхаць ’загадзя мець на ўвазе’ (Мядзв.). Відаць, з на- і утхаць ’унюхаць, пачуць’, вытворнае ад тхаць ’веяць, дыхаць’, параўн. фразеалагізмы трымаць нос па ветру ’адчуваць, куды схіляюцца справы’, чуць, куды вецер дуе ’прадбачыць ход спраў’ і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)