срэ́браны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і сярэбраны. Настаўнік дастаў кашалёк, выняў срэбраны рубель і аддаў яго Лявону. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каго-што.

Ставіць вялікую колькасць. — Што, дровы стаўляць будзеш, Марцін? — пацікавіўся Барбутовіч. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суту́лаваты, ‑ая, ‑ае.

Крыху згорблены. Лысы, лоб круты, маршчыністы. Сам [Бухберг] сутулаваты, прысадзісты .. Адзеты бедна, але па-інтэлігенцку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трагі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць трагічнага. Лабановіч напускае на сябе трагічнасць, нізка звешвае галаву і журботна трасе ёю. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цямра́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і цямравы. Тым часам сонейка з-за лесу Зняло цямраную завесу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чырво́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чырваў. [Ганна] была прыгожая жанчына і трохі нагадвала сабою чырвовую даму. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гак

1. Намыты вадой паўвостраў у выглядзе вузкай паласы (Гродз., Мін.).

2. Неглыбокае месца ў рацэ, дзе намыта пясчаная каса (Гродз., Мін.).

3. Прырэчны роўны заліўны луг (Мін., Колас. Малады дубок).

4. Раней у Заходняй Беларусі і Ліфляндыі мера або ўчастак зямлі (Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

камо́ра

1. Кантрольны пункт лясніцтва (Колас. Нёманаў дар).

2. Ст.-бел. Кантора, куды ўносяцца розныя пошліны і штрафы; тамюжня; кладовая, свіран; кантора для якой-небудзь мэты (Нас. АУ).

3. Будынак для складвання сена (Староб. ДАБМ).

4. Суд (у ст.-бел. мове).

□ в. Камора Слуцк.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

кут

1. Вугал поля; участак клінападобнай формы (Нясв., Палессе Лемц. Айк., Сал., Слаўг., Смал.).

2. Адасобленае, ціхае, глухое месца (Колас. Новая зямля).

3. Вугал, закавулак (Нас. АУ).

□ в. Ку́тня Маг., б. х. Куты́ каля в. Александроў Бых., б. х. За́дні́ Ку́т каля в. Чарнякоўка Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

зачарне́цца, ‑еецца; зак.

Тое, што і зачарнець. Каля калодзежа зачарнелася нейчая фігура. Колас. Першыя праталіны зачарнеліся на палях. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)