аскепак, ‑пка, м.

Адколаты ад чаго‑н. кавалак; аскалёпак. Аскепкі шкла. Аскепак люстэрка. // Тонкая пласцінка дрэва, якая адколата ўсцяж слаёў. Смалістыя аскепкі. / у перан. ужыв. Аскепкі старога свету.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глыба, ‑ы, ж.

Вялікі бясформенны кавалак, абломак цвёрдага цела. Гранітная глыба. Глыба лёду. ▪ Летні сад над Нявою, агні над Фантанкай, Медны коннік на глыбе, залочаны шпіль... Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скавароднік, ‑а, м.

Абл. Плоскі круглы хлеб, спечаны на скаварадзе; праснак. Аржаны скавароднік. ▪ У кутку на доўгай лаве сядзела старая жанчына і жавала кавалак падгарэлага скавародніка. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ялавічына, ‑а, ж.

Мяса каровы як ежа. Наварыць ялавічыны. ▪ Кавалак ялавічыны, што захапілі з сабою, пакідаючы абжытую друкарню на беразе дзікага возера, парэзалі на тонкія скрылікі. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абло́м Глыба; цвёрды кавалак грунту, глебы (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

высечы дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Ссячы ўсё, знішчыць.

    • В. лес.

  2. Выбраўшы, ссячы.

    • В. жардзіну.

  3. Секучы, дастаць, выняць або вырабіць.

    • В. кавалак лёду.

  4. Выразаць з каменя ці на камені.

    • В. надпіс.
    • В. бюст.

  5. Здабыць ударам па крэменю, выкрасаць.

    • В. іскру.

|| незакончанае трыванне: высякаць.

|| назоўнік: высечка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

праглынуць дзеяслоў | закончанае трыванне

Глытаючы, прапусціць праз глотку ў стрававод.

  • П. кавалак.
  • З мёдам і цвік праглынеш (прыказка).
  • П. пілюлю (пераноснае значэнне: моўчкі перанесці абразу).
  • П. язык (пераноснае значэнне: замаўчаць, перастаць гаварыць; размоўнае).
  • П. кнігу (пераноснае значэнне: хутка прачытаць; размоўнае).

|| незакончанае трыванне: праглынаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адпаліць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Спаліць частку прадмета; перапаліўшы, аддзяліць.

    • А. кавалак шнура.

  2. Апрацаваць тэрмічным спосабам метал, шкло для надання адпаведнай якасці (спецыяльны тэрмін).

  3. пераноснае значэнне: Зрабіць, сказаць што-н. нечаканае.

    • Адпаліць штуку (размоўнае неадабральнае) —учыніць што-н. недарэчнае, непрыстойнае.

|| незакончанае трыванне: адпальваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

weedy [ˈwi:di] adj.

1. заро́слы пустазе́ллем;

a small weedy lot малы́, заро́слы пустазе́ллем кава́лак зямлі́

2. кво́лы, сла́бы; мізэ́рны (пра чалавека, жывёліну);

a weedy young man худасо́чны юна́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аполец, ‑льца, м.

Абл. Вялікі кавалак свінога сала, які атрымліваецца пры разбіранні тушы. Энзэ і сапраўды грунтоўны, — аполец сала, бохан хлеба, пара каўбас, з кошык бульбы і яблыкі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)