патэ́нт, ‑а,
1. Дакумент, у якім засведчана права вынаходніка на яго вынаходства.
2.
[Ад лац. patens, patentis — адкрыты, яўны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патэ́нт, ‑а,
1. Дакумент, у якім засведчана права вынаходніка на яго вынаходства.
2.
[Ад лац. patens, patentis — адкрыты, яўны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прапагандава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мараха́ніць ’траціць час дарма’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
schréinern
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Áckerbau
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
патэ́нт, -а,
1. Дакумент, у якім засведчана права вынаходніка на вынаходніцтва.
2. Пасведчанне на права
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
прывы́чка, -і,
1. Засвоеная на працягу часу схільнасць, манера паводзін, дзеянняў, якая стала звычайнай, пастаяннай.
2. Навык, уменне, набытае вопытам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
чу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца;
1. Чухаць, скрэбці сваё цела ці якую
2.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
fill in the time
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
profiteer
спэкуля́нт -а
v.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)