rozrzutnie

марнатраўна, неашчадна;

żyć rozrzutnie — жыць неашчадна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sąsiadować

незак. быць суседзямі; жыць у суседстве

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

на́дгаладзь прысл разм húngernd, arm, ärmlich;

жыць на́дгаладзь ein Húngerdasein frísten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дыя́спара ж Diáspora f -;

жыць у дыя́спары in der Diáspora lében

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Ме́шкацца ’марудзіць, рабіць памалу’ (пін., З нар. сл.; ТС). Рус. мешкать ’тс’, урал. ’чакаць’, кіраў. ’разважаць’, ст.-рус. мѣшькати ’чакаць, марудзіць’, ’жыць, пражываць, быць падданым’, мѣшаный ’павольны, вялы’ (паводле Махэка₂, 361, павінна было пісацца ме‑), польск. mieszkać ’марудзіць’, ’забыць, не звяртаць увагі’, ’жыць, прабываць, знаходзіцца’, ’заставацца’, ’быць у адносінах з кім-небудзь’, nieomieszkać ’не занядбаць’, в.-луж. mješkorić ’марудзіць’, чэш. meškati ’марудзіць’, ’знаходзіцца, перашкаджаць у рабоце’, славац. meškať ’спазняцца, адставаць’, славен. mečkati ’паволі працаваць’. Не зусім яснае слова. Найбольш імаверна, што яно паходзіць з мѣшати > мяшаць (гл.) у выніку нарашчэння асновы. Укр. мешкати ’пражываць’, як і ст.-бел. мешкати, мяшкати ’жыць, знаходзіцца’ (XIV ст.), запазычана са ст.-польск. mieszkać ’жыць’ (Жураўскі, SlOr, 10, 1961, 40; Булыка, Лекс. запазыч., ЕСУМ, 3, 455–456.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нараспа́шку нареч., разг. наро́схрыст;

душа́ нараспа́шку душа́ наро́схрыст, шчы́рая душа́;

жить нараспа́шку жыць раско́шна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

изгна́ние выгна́нне, -ння ср.;

жить в изгна́нии жыць у выгна́нні;

изгна́ние врага́ выгна́нне во́рага;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

аэро́бы

(ад гр. aer = паветра + bios = жыццё)

арганізмы, якія не здольныя жыць без свабоднага кіслароду (параўн. анаэробы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

банвіва́н

(фр. bon vivant = той, хто добра жыве)

уст. асоба, якая любіць жыць сабе на пацеху; гуляка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ксерамезафі́ты

(ад ксера- + мезафіты)

расліны, якія прыстасаваліся жыць у сярэднеўвільготненых мясцінах і могуць пераносіць засушлівы перыяд лета.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)