рэкарды́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Тое, што і рэкардсмен (у 1 знач.). Спартсмен-рэкардыст.

2. Той, хто захапляецца рэкордамі, рэкардызмам.

3. Свойская жывёла, якая вызначаецца рэкорднымі паказчыкамі ў якіх‑н. адносінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chudoba

ж.

1. пажыткі; манаткі;

2. жывёла, скаціна, худоба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Гавя́да ’скаціна’, таксама гаўя́да (гл. ДАБМ, карта № 293). Прасл. *govędo ’буйная рагатая жывёла, скаціна’ (рус. дыял. говя́до, укр. дыял. говʼя́до, балг. гове́до, серб.-харв. го̀ведо і г. д.). Утварэнне суфіксам ‑ęd‑o да і.-е. *g​u̯ō̆u̯‑s ’буйная рагатая жывёла’. Агляд літ-ры ў Трубачова, Эт. сл., 7, 74–75. Усх.-палес. го́ўе, гаўя́ ’буйная рагатая жывёла, скаціна’, магчыма, < *govьje (< *govь < і.-е. *g​u̯ou̯‑); гл. Борысь, БЛ, 1979 (15), 47–48.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

chewer

[ˈtʃu:ər]

n.

1) той, хто жве гу́мку, таба́ку, е́жу

2) жва́чная жывёла (каро́ва, аве́чка, каза́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

webfoot

[ˈwebfʊt]

n., pl -feet

1) перапо́нчатая нага́

2) пту́шка або́ жывёла зь перапо́нчатымі нага́мі, ла́памі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гала́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм.

1. Жывёла галандскай пароды (карова, курыца і інш.).

2. Тое, што і галандская печ (гл. печ). Ад круглай галанкі павявала прыемным цяплом. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сушча́к ’худая недагледжаная жывёла’ (маладз., Гіл.). Відаць, да сухі ’худы’; да словаўтварэння гл. сушчык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

здрабне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які здрабнеў; дробны, схуднелы, нязначны. Здрабнелы твар. Здрабнелая жывёла. □ Мастак адказвае за кожнае слова, за кожную коску, ён павінен помніць, што літаратура не церпіць дробных тэм, здрабнелых пачуццяў, бяздумнага апісальніцтва. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

animal​1 [ˈænɪməl] n.

1. жывёла, жывёліна;

domestic animals сво́йскія/ха́тнія жывёлы;

a wild animal звер, дзі́кая жывёліна;

the animal planet плане́та жывёл

2. жыва́я істо́та

3. скаці́на (пра грубага, подлага чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

убо́ина ж.

1. (о мясе) спец. свежына́, -ны́ ж.;

2. (скотина на убой) обл. жывёла на зарэ́з (на забо́й).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)