рацыяналісты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да рацыяналізму (у 1 знач.); заснаваны на рацыяналізме.
2. Які абапіраецца толькі на патрабаванні логікі, розуму. Рацыяналістычныя паводзіны. Рацыяналістычная думка. □ Лёдзя абурала сваёю ўпартасцю, нейкім рацыяналістычным падыходам да самага інтымнага. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
approbation
[,æprəˈbeɪʃən]
n.
1) ухва́ла f., прыхі́льная ду́мка
2) зацьве́рджаньне n., са́нкцыя, зго́да f.
by approbation — са зго́ды
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
error
[ˈerər]
n.
1) памы́лка, хі́ба f.
2) аблу́да f., памылко́вы пагля́д або́ ду́мка
3) грэх граху́ m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
estimation
[,estɪˈmeɪʃən]
n.
1) меркава́ньне n., ду́мка f.
in my estimation — на маю́ ду́мку
2) паша́на, пава́га f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sentiment
[ˈsentəmənt]
n.
1) пачуцьцё n
2) чульлі́васьць, сэнтымэнта́льнасьць f.
3) по́гляд -у m., ду́мка f.; асабі́стае меркава́ньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
грама́дскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да грамадства (у 1 знач.). Грамадскі лад. Законы грамадскага развіцця. // Які ўзнікае ў грамадстве або адносіцца да жыцця грамадства. Грамадскія адносіны. Грамадскае жыццё.
2. Які належыць усяму грамадству; калектыўны. Грамадская ўласнасць на прылады і сродкі вытворчасці. // Прызначаны для агульнага карыстання. Грамадскія бібліятэкі. □ — Таварышы, так у грамадскім месцы сябе не паводзяць, — сярдзіта гаворыць нехта ззаду. Карпаў.
3. Звязаны з работай па добраахвотнаму абслугоўванню палітычных, культурных, прафесійных патрэб калектыву. Грамадскае даручэнне. Грамадскі інспектар. □ Студэнтам было шмат работы і грамадскай, і па вучобе. Карпюк.
•••
Грамадская думка гл. думка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Fortes fortuna adjuvat (Terentius)
Храбрым лес дапамагае.
Храбрым судьба помогает.
бел. Думка п’е ваду, а адвага — мёд. Бог не без міласці, казак не без долі. Бог шэльму меціць.
рус. Где отвага, там и счастье. Смелому Бог помогает. Смелость города берёт. На смелого собака лает, а трусливого рвёт.
фр. A cœur vaillant rien d’impossible (Нет ничего невозможного для храброго сердца).
англ. Fortune helps the brave (Судьба помогает смелым).
нем. Dem Mutigen hilft Gott (Храброму помогает Бог).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
вы́снаваць, ‑сную, ‑снуеш, ‑снуе; зак., што.
1. Зрабіць, стварыць аснову чаго‑н.; аснаваць. Выснаваць узор.
2. перан. Аналізуючы факты, падзеі, зрабіць які‑н. вывад, выснову, абгрунтаваць што‑н. Думка ліхаманкава працавала і нарэшце выснавала нешта падобнае на апраўданне. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адве́чны, ‑ая, ‑ае.
Паэт. Які заўсёды існаваў; спрадвечны. Адвечная тайна. Адвечныя балоты. □ Дзе крыўда адвечная спела, Дзе сыпала гора курганы, Рукой пралетарскаю смелай Гнілы стары лад зруйнаваны. Купала. Думка — гэта адвечная, невычэрпная, бясконцая, як само жыццё, крыніца сілы. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лейтматы́ў, ‑тыву, м.
1. Асноўны матыў (тэма), які паўтараецца на працягу ўсяго музычнага твора.
2. перан. Асноўная думка, якая неаднаразова паўтараецца і падкрэсліваецца. Лейтматывам у паэзіі 20‑х гадоў была тэма Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі. Гіст. бел. сав. літ.
[Ням. Leitmotiv.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)