◎ Піга́рка ’дзіцячая гульня са збіваннем калодачкі’ (карэліц., ЖНС). Да ηέκαρ 2, а і кар (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Транпыж ’невялікая размечаная палачка для гульні, цурка, чыжык’, ’гульня з такой палачкай’ (Рам. 8). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

game​1 [geɪm] n.

1. гульня́;

a game of hide-andseek гульня́ ў хо́ванкі;

Let’s play a game of cards. Давайце згуляем у карты;

the Olуmpic Games Алімпі́йскія гу́льні

2. па́ртыя; гейм

3. infml спра́ва;

I’m new to this game. Я навічок у гэтай справе.

4. infml наме́р; хі́трыкі;

What is his game? Які ў яго намер?/сакрэтны план?

5. дзічы́на

♦

the game is up BrE, infml гульня́ ско́нчана, ва́ша ка́рта бі́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

алімпі́йскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Алімпа. Алімпійскія багі.

2. Урачыста-спакойны, непарушны. Лемяшэвіч цярпліва чакаў у настаўніцкай, спачатку абураючыся, потым — з алімпійскім спакоем: сядзеў і перачытваў школьныя праграмы. Шамякін.

•••

Алімпійскія гульні гл. гульня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мяняецца, чаргуецца з чым‑н.; няўстойлівы, непастаянны. Зіма 1921 года была пераменнай — маразы змянялі адлігі і наадварот. Пестрак. Гульня ішла з пераменным поспехам. Гамолка.

•••

Пераменны капітал гл. капітал.

Пераменны ток гл. ток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ватэрпо́ла

(англ. water-polo)

спартыўная камандная гульня ў мяч на вадзе; воднае пола.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

велабо́л

(ад вела- + англ. ball = мяч)

спартыўная камандная гульня з мячом на веласіпедах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Rückspiel

n -s, -e спарт. гульня́ ў адка́з; ма́тч-рэва́нш

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

даміно́ н

1. (строй у маскарадзе) Dómino m -s, -s;

2. (гульня) Dómino n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ігра́, -ы́, мн. ігры, іграў, ж.

1. Выкананне музычнага твора, сцэнічнай ролі.

Майстэрская ігра.

2. Хуткая змена, пералівы колераў, святла і пад.

І. фарбаў.

3. Тое, што і гульня (у 2 знач.).

Спартыўныя ігры.

Азартная і.

4. Тайныя задумы, наўмысныя дзеянні, інтрыгі.

Разгадаць біржавую ігру.

|| прым. ігравы́, -а́я, -о́е і ігра́льны, -ая, -ае.

Ігравыя формы навучання.

Ігральны бізнес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)