лабіяліза́цыя
(ад лац. labialis = губны)
лінгв. вымаўленне некаторых гукаў мовы з акругленнем выцягнутых губ.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ундэцымако́рд
(ад ундэцыма + акорд)
муз. акорд з шасці разнайменных гукаў, якія размеркаваны па тэрцыях.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Тулу́за ‘дуля, фіга’: тулузу табе, а не яблыка (бых., Мушынскі, вусн. паведамл.). Няясна, магчыма, ад талызаць ‘тузаць, біць’ (гл.), змененае ў гаворках з дысімілятыўным аканнем у выніку своеасаблівай “гармоніі галосных гукаў” (Крывіцкі, Дыялекталогія, 182), параўн. і рус. дыял. тулу́зить ‘біць, калаціць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перакрыча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.
Заглушыць сваім крыкам голас другога; дабіцца, дамагчыся таго, каб свой голас быў пачуты сярод іншых гукаў. Пеўні стараліся перакрычаць адзін другога. Даніленка. — Дзядзька Сцяпан! — старалася перакрычаць Ячнага Валька. — Дзядзька Сцяпан!.. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
алігато́ніка
(ад аліга- + тоніка)
муз. сістэма з малой колькасцю гукаў, дзе ўсе тоны функцыянальна раўнапраўныя.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дыслалі́я
(ад дыс- + гр. lalia = размова)
разлад мовы, які выяўляецца ў парушэнні вымаўлення гукаў; коснаязыкасць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кансананты́зм
(ад лац. conconans, -ntis = зычны гук)
сістэма зычных гукаў якой-н. мовы (параўн. вакалізм).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
трыхо́рд
(ад гр. tri = трох + -хорд)
гукарад з трох гукаў у межах тэрцыі або кварты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
зліццё ср.
1. в разн. знач. слия́ние;
з. рэк — слия́ние рек;
з. гу́каў — слия́ние зву́ков;
з. з навако́льнымі абста́вінамі — слия́ние с окружа́ющей обстано́вкой;
2. (действие) слив м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
злі́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад зліць.
2. у знач. прым. Злучаны ў адно, непадзельны (для слыху, зроку). Залы палаца амаль усе пуставалі, затое разнастайных гукаў, злітых у адну несціханую мелодыю, было хоць адбаўляй. М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)