прыахво́ціць, -о́чу, -о́ціш, -о́ціць; -о́чаны; зак., каго (што) і да чаго (разм.).

Выклікаць у каго-н. ахвоту да чаго-н.

П. дзяцей да чытання.

|| незак. прыахво́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. прыахво́ціцца, -о́чуся, -о́цішся, -о́ціцца; незак. прыахво́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

растрыво́жыць, -жу, -жыш, -жыць, -жаны; зак.

1. каго-што. Выклікаць у кім-н. моцную трывогу; устрывожыць.

Р. непрыемнай навіной.

Р. душу.

2. што. Прычыніць боль, дакрануўшыся да чаго-н. балючага; развярэдзіць (разм.).

Р. рану.

|| незак. растрыво́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

zaciekawiać

незак. зацікаўліваць; выклікаць цікавасць (інтарэс)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

waśnić

незак. уст. выклікаць разлад; сварыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

emocjonować

незак. хваляваць, узрушаць, выклікаць эмоцыі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyzwać

зак.

1. выклікаць;

wyzwać kogo na pojedynek — выклікаць каго на дуэль;

2. разм. аблаяць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zawołać

зак.

1. паклікаць; выклікаць;

zawołać lekarza — выклікаць лекара (доктара);

2. крыкнуць; ускрыкнуць; гукнуць; закрычаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pobudzić

зак.

1. выклікаць; падахвоціць; заахвоціць; стымуляваць;

pobudzić do śmiechu — выклікаць смех;

2. пабудзіць; разбудзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wywołać

зак.

1. выклікаць;

wywołać do tablicy — выклікаць да дошкі;

wywołać oburzenie — выклікаць абурэнне;

2. выкрыкнуць; абвясціць;

3. фот. праявіць;

wywołać zdjęcia — праявіць здымкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jaundice

[ˈdʒɔndɪs]

1.

n.

1) Med. жаўту́ха f.

2) зло́сная незычлі́васьць, за́йздрасьць

2.

v.

1) выкліка́ць жаўту́ху

2) выкліка́ць за́йздрасьць, зайздро́сьлівасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)