абуджа́ць, абудзі́ць (áuf)wécken vt; wáchrufen* аддз. vt (выклікаць пачуцці)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
абурэ́нне н. Empörung f -, Entrüstung f -;
вы́клікаць абурэ́нне Empörung áuslösen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Каланты́ра ’сварка’ (Мат. Гом.). Аддзеяслоўны дэрыват; рэгіянальнае ўтварэнне ад калантырыць ’выклікаць сварку; сварыцца’. Рус. колотырить ’сварыцца, выклікаць сварку, рабіць, гаварыць што-н. насуперак’. Да семантыкі дзеяслова параўн. рус. дыял. колотник ’задзіра, буян і інш.’, колотня ’спрэчка, сварка’, колотиться ’біцца’, укр. колотиться ’сварыцца’, усе да колотить, гл. калаціць. Аб словаўтварэнні параўн. наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
zrodzić
зак. выклікаць; спарадзіць; спрычыніць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прываро́тны, ‑ая, ‑ае.
У забабонных уяўленнях — які можа прывабіць, выклікаць любоў да каго‑н. Прываротны корань. Прываротнае зелле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
предубежда́ть несов., уст. настро́йваць (прадузя́та); се́яць (выкліка́ць) прадузя́тую (няпра́вільную) ду́мку (по́гляд, перакана́нне); перако́нваць напе́рад;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
provoke
[prəˈvoʊk]
v.t.
1) злава́ць
2) выкліка́ць; узбуджа́ць
to provoke to quarrel, indignation — вы́клікаць сва́рку, абурэ́ньне
3) правакава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
evoke
[ɪˈvoʊk]
v.t.
1) выкліка́ць (сьмех); узбуджа́ць (запа́л, успаміны)
2) Law выкліка́ць спра́ву зь ніжэ́йшага ў вышэ́йшы суд
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
embitter
[imˈbɪtər]
v.t.
напаўня́ць го́рыччу, выкліка́ць го́рыч
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
give rise to
пача́ць, вы́клікаць што
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)