Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
reflect
[rɪˈflekt]1.
v.t.
1) адбіва́ць (сьвятло́, цяпло́, гу́кі)
2) адлюстро́ўваць, пака́зваць
3) выка́зваць
The newspaper reflected the owner’s opinions — Газэ́та выка́звала пагля́ды ўла́сьніка
4) ду́маць
2.
v.t.
1) адбіва́цца (пра сьвятло́, цяпло́, гу́кі)
2) адлюстро́ўвацца
3) заду́мвацца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
beréit
a (zuD) гато́вы (да чаго-н.); падрыхтава́ны
sich zu etw. ~ erklären — выка́зваць сваю́ гато́ўнасць (да чаго-н.)
sei ~! — будзь гато́ў [напагато́ве]!
sich ~ hálten* — быць напагато́ве
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
spénden
vt
1) падава́ць (міласціну), ахвярава́ць
2)
j-m Lob ~ — хвалі́ць каго́-н.
j-m Trost ~ — суцяша́ць каго́-н.
j-m Dank ~ — выка́зваць каму́-н. падзя́ку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
жада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., чагозінф. або сазлучн. «каб».
1. Хацець што‑н. ажыццявіць, зрабіць, займець. Крылаў жадала б .. [Агата] на гэты час, каб пераляцець раптам к сыну.Мурашка.Спаткаўся з роднаю зямлёй, жадаю шчырым сэрцам роднай: каб больш не знацца нам з вайной, каб больш не знаць вайны ніводнай!Дубоўка.
2.каму-чаму. Зычыць, выказваць якія‑н. пажаданні. Жадаць людзям дабра. Жадаць дзецям добра вучыцца. □ [Страмілін:] Ну жадаю вам жыць у згодзе і любві ды збудаваць моцную савецкую сям’ю.Крапіва.— Жадаю вам, браткі, удачы. — Іван Іванавіч паціснуў прадубленую, як падэшва, дзедаву далонь і маленькую Сашкаву руку.Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пярэ́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.
1.Выказваць нязгоду з кім‑, чым‑н., прыводзіць доказ супраць чаго‑н. Калі Вера спрачалася з Кузьмой адна, тады ў яе хапала і смеласці пярэчыць, і упэўненасці ў сваёй праваце, і важкімі здаваліся аргументы.Дуброўскі.Іван Барай чакаў, што калі той [Кавалёў] пачне пярэчыць, то ў яго запасе ёсць яшчэ аргументы.Чарнышэвіч.Бацька і маці.. не пярэчылі сыну, калі той восенню зноў пачаў збірацца ў дарогу.С. Александровіч.
2. Не адпавядаць чаму‑н., мець у сабе супярэчнасць. Калі Сяргей пачуў ад бацькі, што яго збіраюцца ўзяць на работу ў райком, ён спачатку разгубіўся. Гэта пярэчыла яго планам.Сіўцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ска́рдзіцца ‘выказваць незадавальненне’, ‘падаваць скаргу’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Касп.), ска́рдзіць (Др.-Падб.), ска́ржыцца (Нас., Гарэц., Байк. і Некр., Сержп. Прымхі). З польск.skarżyć (się) (гл. Кюнэ, Poln., 96; Фасмер, 3, 633), адкуль зваротнай дэрывацыяй ска́рга. Польскі дзеяслоў разам з в.-луж.skoržić ‘скардзіцца’, н.-луж.skjaržyś ‘тс’ тлумачыцца як запазычанне ў заходнеславянскія мовы з ням.бавар.schergen ‘абвінавачваць, скардзіцца’, што не бярэцца пад увагу пры разглядзе серба-лужыцкіх слоў, гл. Шустар-Шэўц, 1296. Больш пераканальнымі здаюцца спробы вызначэння славянскага паходжання слова Ільінскага (ИОРЯС, 23, 2, 233), што параўноўваў з славен.skŕgati ‘стракатаць’, і Брукнера (493), які лічыў роднасным рус.скрежет і яго аднакаранёвым, а таксама Борыся (550), паводле якога гукапераймальнае прасл.*skrъgati ‘скрэгаць’, семантычна змянялася ад ‘скрэгаць, ныць’ да ‘лямантаваць’. Беларускі матэрыял падмацоўвае апошнюю версію, параўн. скоргануць, скірга, скарга (гл.).