пату́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Час ад часу, злёгку тузацца. Плотка, нарэшце, заўважыла крошку. Белы паплавок ажыў і, старанна перадаючы гульню рыбы з прыпадай, пачаў патузвацца і торкаць носам у ваду... Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапу́дзіць, ‑пуджу, ‑пудзіш, ‑пудзіць; зак., каго.

Разм. Перапужаць. Сабака ашалеў. Распырскваючы сліну, З усіх сабачых ног да статка падляцеў І ну ірваць скаціну, Авечак перапудзіў і наўцёк У белы свет падаўся. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альбіні́зм

(фр. albinisme, ад лац. albus = белы)

прыроджаная адсутнасць нармальнай для арганізма пігментнай афарбоўкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вісмуці́н

(ням. Bismutin)

мінерал класа сульфідаў, непразрысты, серабрыста-белы з металічным бляскам; вісмутавая руда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

сівы, пасівелы, ссівелы; белы, серабрысты, срабрысты (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

бланк

(фр. blanc = белы)

ліст паперы з друкаваным загалоўкам установы, прадпрыемства або з часткова надрукаваным тэкстам, астатняя частка якога запаўняецца пры неабходнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Ляўце́ць ’блішчэць’ (браг., Шатал.), ’дрыжаць (ад сытасці, тлушчу), ’торгаць (аб балючым месцы на целе)’ (Ян.). Няясна. Магчыма, запазычанне. Адкуль? Параўн. ст.-грэч. λευκός ’белы’, светлы, бліскучы’ (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прабе́л ’недахоп, недагляд’, ’пропуск у тэксце, прагал’ (ТСБМ). Рус. пробе́л, ст.-рус. пробѣлъ ’белы (які не запоўнены) прамежак’ ад про- і белый, якія былі крыніцай запазычання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wéiße

I

f -

1) бялізна́

2) бе́лы ко́лер

II

sub n -n бяло́к (вока)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wéißglut

f - бе́лы напа́л

j-n (bis) zur ~ réizen — даве́сці каго́-н. да шале́нства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)