паадчэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адчапіць адно за другім усё, многае. Паадчэпліваць плугі ад трактара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадшпі́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адшпіліць адно за другім усё, многае. Паадшпільваць гузікі. Паадшпільваць значкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панані́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Нанізаць адно за другім усё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супярэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Які супярэчыць чаму‑н. Сотні разнастайных, супярэчных пытанняў узнікалі адно за адным. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трые́ра, ‑ы, ж.

У Старажытнай Грэцыі — ваенны карабель з трыма радамі вёсел, размешчаных адно над другім.

[Грэч. triērēs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укарчане́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і скарчанелы. Укарчанелыя кусты быльнягу адно трашчалі пад блішчастым жалезам. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэгра́цыя

(лац. integratio = узнаўленне)

аб’яднанне ў адно цэлае якіх-н. частак, элементаў (напр. эканамічная і.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

consolidate

[kənˈsɑ:lɪdeɪt]

v.

1) кансалідава́ць, злуча́ць (-ца) ў адно́, задзіно́чваць (-ца)

2) цьвярдзе́ць, узмацня́цца

3) умацо́ўваць (-ца)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

glean

[gli:n]

v.

1) зьбіра́ць каласы́ на по́лі (пасьля́ жніва́)

2) зьбіра́ць адно́ па адны́м (фа́кты, ве́сткі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Лісі́чка 2 ’адно з калёсікаў, на якія чапляюцца ніты’ (браг., Нар. сл.). Да лісіца 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)