Ра́заваць ’рабіць адзін раз’ (Янк. 3.), разова́ты ’баранаваць (адзін раз)’ (кам., ЖНС). Ад раз (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прысе́ст, ‑у, М ‑сце, м.

У выразе: за адзін прысест — за адзін раз, адразу, за адзін прыём. Галоўны бухгалтар, між іншым, славіўся тым, што мог выпіць за адзін прысест цэлы тузін шклянак чаю. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

omniscient [ɒmˈnɪsiənt] adj. fml усёве́дны;

Only God is omniscient. Адзін толькі Бог ведае ўсё.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

conurbation [ˌkɒnɜ:ˈbeɪʃn] n. fml не́калькі гарадо́ў, які́я разраслі́ся і злілі́ся ў адзі́н вялі́кі го́рад

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адна́,

гл. адзін.

•••

Адна-адною; адна перад адной, адна ў адну гл. адзін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халт, ‑а, М ‑лце, м.

У выразе: на адзін халт — на адзін глыток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ganiać się

незак. ганяцца (адзін за адным)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

но́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. гл. ноша.

2. Ахапак, вязка (сена, саломы, дроў і пад.).

3. Здабыча пчалы за адзін вылет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

манага́мія, -і, ж. (спец.).

Форма шлюбу, пры якой адзін мужчына можа ўтвараць сям’ю толькі з адной жанчынай; аднашлюбнасць.

|| прым. манага́мны, -ая, -ае і манагамі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мно́жанне, -я, н.

1. гл. множыць.

2. Адно з чатырох арыфметычных дзеянняў, у выніку якога адзін лік складваецца столькі разоў, колькі паказвае другі лік.

Табліца множання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)