апо́лец, ‑льца, м.

Абл. Вялікі кавалак свінога сала, які атрымліваецца пры разбіранні тушы. Энзэ і сапраўды грунтоўны, — аполец сала, бохан хлеба, пара каўбас, з кошык бульбы і яблыкі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкампрэ́сія, ‑і, ж.

1. Спец. Паступовае змяншэнне ціску, які дзейнічае на вадалазаў, кесоншчыкаў пры пад’ёме іх з глыбіні.

2. Хваравіты стан, які ўзнікае ад рэзкага паніжэння ціску навакольнага паветра.

[Фр. décompression.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўту́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Жоўтая афарбоўка скуры, слізістых абалонак і вочных склераў, якая бывае пры хваробах печані жоўцевых шляхоў і інш. // Разм. Хвароба якая выклікае такі стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кангрэга́цыя, ‑і, ж.

1. Аб’яднанне царкоўных, у прыватнасці манаскіх, абшчын аднаго ордэна ў рымска-каталіцкай царкве. Кангрэгацыя езуітаў.

2. Адміністрацыйны орган пры рымскім папе, які ведае пэўным колам пытанняў.

[Лац. congregatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́рнік, ‑а, м.

Гіст. Вандроўны беларускі музыка-пясняр, які акампаніруе сабе на ліры ​1 (у 2 знач.). Пры самай сцяне прытуліўся лірнік. .. Ён круціць корбу ліры і спявае. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маркетры́, нескл., н.

Від дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, пры якім прадмет упрыгожваецца паборам наклееных фігурных пласцінак з розных народ дрэва, слановай косці, металу і пад.; упрыгожанне, малюнак з такіх пласцінак.

[Фр. marqueterie ад marqueter — спярэшчваць плямамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

многаступе́нны, ‑ая, ‑ае.

Які праходзіць рад ступеней. Многаступенная сістэма адбору. // Які адбываецца па ступенях, перыядах. Многаступенныя выбары (сістэма выбараў, пры якой выбаршчыкі выбіраюць толькі прадстаўнікоў, якія затым выбіраюць дэпутатаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наго́н, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. нагнаць (у 4, 5, 7, 9 і 10 знач.).

2. Час, які наганяецца пры руху (пра цягнікі, караблі і пад.). Зрабіць наган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наперадава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце; зак., чаго.

Разм.

1. Перадаць, уручыць значную колькасць чаго‑н. Наперадаваць падарункаў.

2. Неаднаразова перадаць, перадавіць чаго‑н. Наперадаваць лішніх грошай пры разліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазяха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пазяхаць, а таксама гук, які чуецца пры гэтым. І толькі была памкнулася [дзяўчына] выйсці з пакоя, як за спіною пачулася салодкае пазяханне. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)