апо́лец, ‑льца,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апо́лец, ‑льца,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэкампрэ́сія, ‑і,
1.
2. Хваравіты стан, які ўзнікае ад рэзкага паніжэння ціску навакольнага паветра.
[Фр. décompression.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жаўту́ха, ‑і,
Жоўтая афарбоўка скуры, слізістых абалонак і вочных склераў, якая бывае
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кангрэга́цыя, ‑і,
1. Аб’яднанне царкоўных, у прыватнасці манаскіх, абшчын аднаго ордэна ў рымска-каталіцкай царкве.
2. Адміністрацыйны орган
[Лац. congregatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лі́рнік, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маркетры́,
Від дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва,
[Фр. marqueterie ад marqueter — спярэшчваць плямамі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
многаступе́нны, ‑ая, ‑ае.
Які праходзіць рад ступеней.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наго́н, ‑у,
1.
2. Час, які наганяецца
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наперадава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце;
1. Перадаць, уручыць значную колькасць чаго‑н.
2. Неаднаразова перадаць, перадавіць чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазяха́нне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)