заля́скаць, ‑ае; зак.

Пачаць ляскаць. // Ляснуць, праляскаць. Чалавек, адчуўшы небяспеку, кінуўся да стажка. Чуваць было, як там ён заляскаў затворам вінтоўкі. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дысцыплінава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які прытрымліваецца патрабаванняў дысцыпліны ​1, правіл паводзін; арганізаваны, вытрыманы. [Банжын] чалавек дысцыплінаваны і без дазволу наўрад ці пачне мантаж. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жох, ‑а, м.

Разм. Хітры чалавек; ашуканец, прайдзісвет. Скажу вам быль, не плётку, Пра жоха аднаго, Дзяўчаты і малодкі, Пабойцеся яго. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жылава́ты, ‑ая, ‑ае.

Мускулісты, жылісты. Андрэй сустрэў Арлоўскага на ганку. Гэта быў высокі худы чалавек, крыху сутулы, з вялізнымі жылаватымі рукамі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забяспе́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад забяспечыць.

2. у знач. прым. Які не адчувае матэрыяльных нястач. Забяспечаны чалавек. Забяспечанае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набо́б, ‑а, м.

1. Тытул правіцеляў індыйскіх правінцый. // Асоба, якая мае такі тытул.

2. перан. Вельмі багаты чалавек, які жыве ў раскошы.

[Англ. nabob, фр. nabab, ад араб. мн. л. núvvāb — князькі ў мусульманскай Індыі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праму́дры, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Які валодае высокай мудрасцю, вельмі мудры. Прамудры чалавек.

2. Разм. жарт., іран. Цяжкі для разумення, засваення, мудрагелісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прастыту́тка, ‑і, ДМ ‑тутцы; Р мн. ‑тутак; ж.

1. Жанчына, якая займаецца прастытуцыяй; публічная жанчына.

2. перан. Разм. Беспрынцыповы, прадажны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панудзі́цца, ‑нуджу́ся, ‑ну́дзішся, ‑ну́дзіцца; зак.

Нудзіцца некаторы час. Прысядуць неяк квола на лаўцы чалавек колькі дзяўчат, каб панудзіцца, падзяліцца дзявочай журбой. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наса́ч, ‑а, м.

1. Разм. Чалавек з вялікім носам. // Птушка або жывёліна з вялікай дзюбай.

2. Малпа сямейства мартышкападобных з доўгім носам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)