Verbum

бесхаці́нец, ‑нца, м.

Чалавек, пазбаўлены свайго роднага жылля, воляю лёсу асуджаны на бадзянне па свеце. Сам бацька, бесхацінец, амаль жабрак, у вачах сялян выглядаў панскім сабакам. Лужанін.

брыдкасло́ў, ‑слова, м.

Чалавек, які любіць ужываць брыдкія, нецэнзурныя словы. Зеляноў не выпрабоўваў, ён не шэф жандараў, ён проста зневажальнік, патаемны брыдкаслоў і аматар адвесці душу. Караткевіч.

азірну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Акінуць поглядам. Чалавек ступіў за фіранку, больш строга азірнуў бакоўку, як бы вымерваючы, ці стане тут той тапчанчык. Скрыган.

абе́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Есці ў абедзенны час; есці абед. Зараз у сталоўцы магло свабодна абедаць чалавек сорак. Колас. Ніхто не ведае, як сірата абедае. Прыказка.

дылета́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто займаецца навукай або мастацтвам без спецыяльнай падрыхтоўкі; чалавек, які мае павярхоўнае знаёмства з якой‑н. галіной ведаў. Дылетант у музыцы.

[Іт. dilettante.]

імпульсі́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да імпульсу (у 1 знач.). Імпульсіўныя дзеянні дзяцей.

2. Схільны дзейнічаць пад уплывам раптоўнага імпульсу (у 1 знач.). Імпульсіўны чалавек.

крэо́л, ‑а, м.

1. Патомак першых іспанскіх і партугальскіх каланізатараў у Лацінскай Амерыцы.

2. Чалавек, які паходзіць ад шлюбу іспанцаў з індзейцамі, рускіх з алеутамі і інш.

[Фр. créole ад ісп. criollo.]

лаке́й, ‑я, м.

1. Дамашні слуга пры панах; слуга ў гасцініцы, рэстаране і пад. (у памешчыцкім і буржуазным асяроддзі).

2. перан. Неадабр. Чалавек, які выслужваецца, падхалімнічае, ліслівіць.

[Фр. laquais.]

лапцю́жнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто носіць лапці; селянін-бядняк. Калачык стаяў перад вачамі — звычайны чалавек, бядак, лапцюжнік, галодны Сцяпан... Чарнышэвіч. // перан. Пагард. Пра адсталага, некультурнага чалавека.

маладу́шны, ‑ая, ‑ае.

Слабавольны, нерашучы; не стойкі духам; труслівы. [Левановіч:] Чаго ж вам сорамна? [Туляга:] Што я такі баязлівы, нікчэмны чалавек, маладушны да нізасці. Крапіва. // Выкліканы маладушнасцю. Маладушны ўчынак.