Únikum
n -s, -ka уніка́льная [аднаразо́вая] з’я́ва
2) n -s, -s разм. у́нікум; чалаве́к-дзіва́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)