nationality [ˌnæʃəˈnæləti] n.
1. грамадзя́нства, падда́нства;
be of British nationality быць грамадзя́нінам Вялікабрыта́ніі;
dual natio nality падво́йнае грамадзя́нства
2. нацыяна́льнасць, наро́днасць;
the nationalities of the North наро́днасці По́ўначы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
patient2 [ˈpeɪʃnt] adj. (with) цярплі́вы; насто́йлівы;
You’ll have to be patient with my mo ther – she’s rather deaf. Табе прыйдзецца быць цярплівым з маёй маці – яна глухаватая.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
suffice [səˈfaɪs] v. fml быць дастатко́вым; хапа́ць;
Will this money suffice for the trip? Хопіць гэтых грошай для падарожжа?
♦
suffice (it) to say (that)… дастатко́ва сказа́ць, што…
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
zawdzięczać
незак.
1. komu co быць абавязаным каму чым;
czemu mam to zawdzięczać? — з якой гэта ласкі?
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zawinić
zawini|ć
зак. правініцца; быць вінаватым;
kto ~ł? — хто вінаваты?;
nikt nie ~ł — ніхто не вінаваты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
przepustka
przepust|ka
ж. пропуск;
okazać ~kę — паказаць (прад’явіць) пропуск;
być na ~ce разм. быць у звальненні
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
baczność
bacznoś|ć
ж.
1. пільнасць;
mieć się na ~ci — быць напагатове;
2. вайск.
~ć! — смірна!; зважай!
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
*Кабе́лец, кобелец ’дыван’ (Нас.). Наяўнасць фанетычнай адзнакі (‑б‑ на месцы ‑в‑, параўн. рус. ковер) і супадзенне з польск. kobielec ’тс’ сведчаць пра запазычанне. Паводле лінгвагеаграфічнага крытэрыю, найбольш верагоднай крыніцай запазычання мог быць польскі перыферыйны дыялект. Параўн. каберац (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пасачы́ць ’атрымаць у спадчыну’, ’быць падобным’ (КЭС, лаг.; Сл. ПЗБ), ’пашукаць’ (Касп.). Да сачы́ць < прасл. sočiti ’праследаваць (звера)’ > ’ісці ўслед’. Блізкія да бел. значэнні ў літ. sèkti ’сачыць’, ’ісці следам за кім-н.’, ’пераймаць’, ’наследаваць’, лат. sekot ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тума́жыцца ‘хмарыцца’ (ТС). У аснове слова, відаць, назоўнік *тумага, параўн. укр. тума́ ‘цёмная хмара’, валын. тумо́йу туманʼі́ти ‘быць у змрочным настроі’ (Арк.), гл. ту́мны. Менш верагодна — у выніку кантамінацыі лексем тума́ніцца і кула́жыцца ‘станавіцца пахмурным (пра надвор’е)’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)