прамару́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прамаруджваць — прамарудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прама́сліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прамасліваць — прамасліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прама́цванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прамацваць — прамацаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праме́р, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прамерваць — прамераць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамо́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прамочваць — прамачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праніка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пранікаць — пранікнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапіло́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прапілоўваць — прапілаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапі́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прапісваць — прапісаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапіха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прапіхаць — прапхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапі́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прапіхваць — прапхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)