тава́рнасць, ‑і, ж.

Спец.

1. Уласцівасць таварнага (у 2 знач.); адпаведная якасць, што робіць прадметы, прадукты, матэрыялы прыдатнымі для продажу. Таварнасць лесу.

2. Здольнасць вырабляць прадукцыю для продажу, на рынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

saving​2 [ˈseɪvɪŋ] adj. экано́мны, ашча́дны;

a saving housekeeper экано́мная гаспады́ня;

saving grace стано́ўчая я́касць, што перавыша́е недахо́пы;

Generosity is his saving grace. За велікадушнасць яму можна прабачыць усё.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Éigenschaft

f -, -en я́касць, уласці́васць

in der ~ als… — у я́касці каго́-н., чаго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

канды́цыя

(лац. conditio = умова, патрабаванне)

норма, якасць, якім павінен адпавядаць той ці іншы тавар, матэрыял (напр. пасяўная к. насення).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

сардэ́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць сардэчнага (у 3, 4 знач.); шчырасць. Як многа ў іх [вачах] песеннай ласкі, Сардэчнасць любай, цяпла. Астрэйка. На тварах гвінейцаў такая сардэчнасць, Такое давер’е харошае. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пукласць ж

1. (узвышша) Wölbung f -, -en;

2. перан (выразнасць) Klárheit f -, Schärfe f -, Áugenfälligkeit f -;

3. фіз (якасць) Konvexität [-vɛksi-] f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

неабхо́дны, ‑ая, ‑ае.

Такі, без якога цяжка або нельга абысціся; патрэбны. Неабходны дапаможнік. Неабходныя ўмовы. □ Андрэй абвясціў загад Васільева, зрабіў неабходныя распараджэнні. Кулакоўскі. // Абавязковы, непазбежны. Неабходныя меры. □ Прадметнасць — неабходная якасць вобраза. Юрэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

plus​1 [plʌs] n.

1. infml плюс; до́брая я́касць, го́днасць;

His experience is a big plus. Яго вопыт – вялікі плюс.

2. даба́вачная, дадатко́вая ко́лькасць

3. math. (таксама plus sign) знак плюс (+)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́мачыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

1. Зрабіць мокрым; абмачыць. Дождж вымачыў да ніткі.

2. Вытрымаць пэўны тэрмін у вадзе, спецыяльных растворах і пад., каб надаць патрэбную якасць. Вымачыць лён. Вымачыць селядзец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канды́цыя, ‑і, ж.

1. Норма, якасць, якім павінен адпавядаць той або іншы тавар, матэрыял і інш. Давесці да пэўнай кандыцыі. Пасяўная кандыцыя насення.

2. Уст. Умова дагавору, пагаднення. Выгадныя кандыцыі. Кандыцыі гандлёвага пагаднення.

[Лац. conditio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)