разлётацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пачаць лётаць часта, не спыняючыся; разлятацца ​2. Самалёты разлёталіся — гудуць і гудуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камло́т

(фр. camelot)

тканіна з вярблюджай або авечай воўны часта з прымессю баваўняных нітак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

uncommon [ʌnˈkɒmən] adj.

1. незвыча́йны, рэ́дкі;

It is not uncommon. Так даволі часта бывае.

2. fml надзвыча́йны;

uncommon likeness надзвыча́йнае падабе́нства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

handout [ˈhændaʊt] n.

1. (часта зневажальна) мі́ласціна

2. тэкст зая́вы для дру́ку, прэс-рэлі́з

3. інфарма́цыя, яка́я распаўсю́джваецца; рэкла́мная лісто́ўка, праспе́кт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэ́дкасць, -і, ж.

1. гл. рэдкі.

2. Рэдкая з’ява.

Жывыя кветкі на Поўначы — вялікая р.

3. Рэдкі прадмет, музейная, антыкварная рэч.

Бібліяграфічная р.

Калекцыя рэдкасцей.

◊

На рэдкасць — аб кім-, чым-н. выключным, рэдкім.

Дні стаялі на рэдкасць халодныя.

Не рэдкасць — звычайна, часта бывае.

Такія выпадкі — не рэдкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

скланя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. што. Змяняць іменныя часціны мовы па іх граматычных формах.

С. назоўнікі.

2. перан., каго-што. Часта ўпамінаць, многа гаварыць пра каго-, што-н. (звычайна непрыхільна; разм.).

|| зак. праскланя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е (да 1 знач.).

|| наз. склане́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

pant

[pænt]

v.

1) ця́жка й ча́ста ды́хаць, задыха́цца

2) гавары́ць задыха́ючыся

3) мо́цна пра́гнуць, тужы́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

thickly

[ˈӨɪkli]

adv.

1) гу́ста

a thickly settled region — гу́ста насе́леная мясцо́васьць

2) ча́ста

3) хры́пла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

зайгра́ць ​1, і заігра́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Часта іграючы на чым‑н. або чым‑н., зрабіць непрыгодным. Зайграць пласцінку.

2. Часта выконваючы (сцэнічны або музычны твор), зрабіць банальным, збітым. Зайграць п’есу.

зайгра́ць ​2 і заігра́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць іграць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шчарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; м. і ж.

Разм. Той, хто часта шчэрыць зубы; выскаляка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)