ігро́к, іграка, м.
1. Удзельнік якой‑н. ігры (у 3 знач.). Падабраць ігракоў. Запасны ігрок. Замяніць іграка. □ Марцін сам быў заядлым іграком і мог сядзець за сталом з раніцы да поўначы, шлёпаючы патрапанымі картамі. Машара.
2. Разм. Музыкант.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акцыяне́р
(фр. actionnaire, ад лац. actio = дзеянне)
удзельнік прадпрыемства, заснаванага на акцыях2, уладальнік акцый.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
маджахе́д
(перс. modžachäd = змагар за веру)
удзельнік сацыяльных, нацыянальна-вызваленчых, рэлігійных рухаў у мусульманскіх краінах.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Betéiligte
sub m, f -n, -n удзе́льнік, -ца; саўдзе́льнік, -ца; кампаньён, -ка, па́йшчык, -чыца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дыплама́нт
(ад дыплом)
1) студэнт, які выконвае дыпломную работу;
2) удзельнік конкурсу, узнагароджаны дыпломам 2.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
пало́мнік, ‑а, м.
1. Багамолец, які вандруе па так званых святых месцах. Вунь там, за какосавым гаем, руіны старажытнага храма. Месца лічыцца святым. Кожны год вясной сюды прыходзяць сотні тысяч людзей. Паломнікі. Б. Стральцоў.
2. перан. Удзельнік паломніцтва (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эстафе́та, -ы, ДМ -фе́це, мн. -ы, -фе́т, ж.
1. Спаборніцтва спартыўных каманд на хуткасць (па бегу, плаванні і пад.), у якім адзін удзельнік на вызначаным участку змяняецца другім, перадаючы яму ўмоўны прадмет.
2. (уст.). Пошта, адпраўленая конным пасланцом.
Адправіць эстафетай.
3. Прадмет (падачка, пакет і пад.), які перадаецца на такім спаборніцтве.
Лыжная э.
|| прым. эстафе́тны, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
наво́дчык м
1. Ríchtschütze m -n, -n; вайск наво́дчык гарма́ты Ríchtkanonier m -s, -e;
наво́дчык лю́страў тэх Spíegelbeleger m, -s, -;
2. (удзельнік шайкі) Komplíze éiner Díebesbande
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
юнна́т, ‑а, М ‑наце, м.
Юны натураліст; удзельнік гуртка па вывучэнню прыроды. З 1929 года існуе ў Мінску яшчэ адна піянерская ўстанова — Цэнтральная станцыя юннатаў. «Маладосць». У мяне старэйшы брат Тры гады ўжо юннат; Што пасее ў агародзе, У яго заўсёды ўродзіць. Шуцько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
басма́ч
(цюрк. basmak = рабіць налёт)
удзельнік узброенага нацыянальна-дэмакратычнага руху ў Сярэд. Азіі ў 1917—1926 гг.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)