тэлескапі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тэлескопа, уласцівы яму. Тэлескапічная труба. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе тэлескопа. Тэлескапічныя назіранні за Венерай.

2. Спец. Які моцна павялічвае. Тэлескапічныя акуляры.

3. Спец. Які падымаецца і апускаецца ў выніку павароту вакол сваёй восі накшталт тэлескопных труб. Тэлескапічны кран. □ З гэтага завода выйшлі металічныя апалубкі са ступеньчатай рэгуліроўкай, тэлескапічныя перасоўныя вышкі, машына для наклейкі рубероіда з адначасовыя пакрыццём бітума — цэлую брыгаду страхароў замяняе... Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rynna

rynn|a

ж.

1. рына; вадасцёкавая труба;

2. тэх. жолаб;

z deszczu pod ~ę — з агню ды ў полымя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

flue

I [flu:]

n.

1) ю́шка f., дымахо́д -у m.

2) цеплаправо́д -у m.

3) труба́ ў арга́не

II [flu:]

n.

пух -у m., пушо́к -ка́ m.; камякі́, кло́кі пы́лу пад мэ́бляй

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Туне́ль ‘штучны праход для транспарту, пешаходаў’ (ТСБМ, Вруб.), тунэ́ль ‘тс’ (Некр. і Байк.). Праз польскую (tunel) ці рускую (тунне́ль, тонне́ль) мовы запазычана з англ. tunnel ‘тунэль’, ‘штольня’, ‘комін, труба’ < ст.-англ. tonel ‘тс’ (у рускую мову, магчыма, праз ням. Tunnel). Першакрыніцай з’яўляецца ст.-франц. tonnel ‘круглы, бочкападобны’, ‘аркада’ < tonne ‘бочка’ < с.-лац. tuuna, touna ‘бочка’ (Фасмер, 4, 77, 121; Голуб-Ліер, 493; Чарных, 2, 271; Арол, 4, 117).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тру́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

1. Памянш. да труба (у 1 знач.); труба невялікага сячэння. Медная трубка. Гумавая трубка. □ Механік Білі меў за звычай маўчаць і .. марудна калупаўся ля матора,.. каля жылаватых вузлоў бензінавых трубак. Лынькоў.

2. Назва розных прыбораў і прыстасаванняў, звычайна цыліндрычнай формы. Рэнтгенаўская трубка. // Назва розных органаў жывога арганізма ў выглядзе трубы невялікага сячэння. Дыхальная трубка.

3. Частка тэлефоннага апарата, якая служыць непасрэдна для слухання і гаварэння. Тэлефонны званок перапыніў яго. Васількоў, пакутліва скрывіўшы хударлявы жоўты твар, зняў трубку. Асіпенка. Глухнуць нават трубкі тэлефона. Заразіў футбол усіх, як грып. Макаль.

4. Скрутак якога‑н. матэрыялу, якому нададзена цыліндрычная форма. Трубка тканіны расла з кожным днём. Бядуля. Трубка палатна зачапілася канцом за сучок вішні. Жычка.

5. Разм. Тое, што і калодка (у 4 знач.). Дарога раскісла, калёсы гразнуць па трубкі... Васілевіч. Патрэскаліся трубкі, і вось-вось, здаецца, выпадуць спіцы, распадзецца кола. Галавач.

•••

Дыстанцыйная трубка — механізм, прызначаны для ўзрыву снарада ў зададзеным пункце траекторыі.

Трымаць вуха трубкай гл. трымаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chute

I [ʃu:t]

1.

n.

1) стро́ма f., стро́мкі прахо́д; спуск -у m.

2) спускна́я тру́ба

2.

v.t.

спуска́ць, спушча́ць

II [ʃu:t]

1.

n., informal

парашу́т -а m.

2.

v.i.

спуска́цца на парашу́це

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

manifold

[ˈmænɪfoʊld]

1.

adj.

1) разнаста́йны; разнаро́дны, ро́зны

2) шматлі́кі

2.

n.

труба́ з разгалінава́ньнямі

3.

adv.

шмат разо́ў

The number of students has increased manyfold — Ко́лькасьць ву́чняў пабо́льшала ў шмат разо́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

каналіза́цыя

(ад лац. canalis = труба)

1) сістэма падземных трубаправодаў для выдалення нечыстот (напр. гарадская к.);

2) размеркаванне электрычнай энергіі паміж асобнымі спажыўцамі;

кабельная к. — сістэма падземных кабельных ліній сувязі (тэлефон, тэлеграф і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Сапёлка, сапёлочка ’дудачка’, ’прадаўгаватая, але вузкая рэч; вузкая, цесная адзежа’ (Нас.), сапе́лка ’дудачка’ (Бяльк.). Рус. сопе́ль ’дудачка, жалейка’, дыял. алан. сопля́ ’калашына’, укр. сопівка, сопі́лка ’тс’, рус.-ц.-слав. сопѣль ’тс’, сопѣти ’іграць на трубе’, польск. дыял. sopiałka, sopiłka, supiłka ’дудачка’, серб.-харв. sopela, sopil, sopila ’тс’. Праслав. *sopelьʼ. Ад *sopěti (гл. сапсці) з суф. *‑elь або *‑lь — параўн. ст.-рус. сопль ’труба, жалейка’ (гл. SP, 1, 106 і наст.; Фасмер, 3, 718). Параўн. соплі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рука́ў м

1. (адзення) Ärmel m -s, -;

2. (ракі) Flúss¦arm m -(e)s, -e;

3. (труба, кішка) Rohr n -(e)s, -e; Schlauch m -(e)s, Schläuche;

пажа́рны рука́ў Féuerwehrschlauch m, Sprítzschlauch m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)