Разм. Памяшканне для каравула або для вартаўніка. Калі Зося і Цімошка прыбеглі ў рэўком, яны там ужо нікога не знайшлі. Збеглі ўніз, у каравулку. І там нікога.Хомчанка.Побач, адзінока мясцілася атынкаваная будка-каравулка.Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
where
[hwer]1.
adv.
1) дзе
Where is he? — Дзе ён?
2) куды́
Where are you going? — Куды́ ідзе́ш?
3) адку́ль, дзе
Where did you get this book? — Дзе ты даста́ў гэ́тую кні́гу?
2.
conj.
1) там, дзе
The keys are where you left them — Ключы́там, дзе ты іх пакі́нуў
2) куды́
I will go where you go — Я пайду́, куды́ ты по́йдзеш
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
верало́мства, ‑а, н.
Парушэнне клятвы, дагавору; вераломныя паводзіны. Вераломства ворага. □ Дзе хітрыкі, ліслівасць — там і вераломства.Валасевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вычмура́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Абл. Вычвараць, вытвараць. Вычмуралі [гусі] там так, як сваты на вяселлі.Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звужэ́нне, ‑я, н.
Звужанае, вузкае месца. — Падунскае звужэнне, — растлумачыў Ставу. — Там будзе плаціна. А вышэй — парогі.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
санцалю́бны, ‑ая, ‑ае.
Які расце там, дзе многа сонца; які любіць сонца (пра расліны). Кукуруза — культура санцалюбная.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шынка́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.
Уст. Займацца шынкарствам. Хацеў і там адзін карчмар атаўбавацца ды шынкарыць.Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ракі́тавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ракіты, які складаецца з ракіт. У кружку з кустоў малінніку там стаяла лавачка, сплеценая з моцных ракітавых дубцоў.Мурашка.Мы заходзілі да ракітавага куста, што разросся на самым беразе, адпачывалі там.Шуцько.// Зроблены з ракіты, з вецця ракіты. Ракітавы кош.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гу́рыя, ‑і, ж.
Згодна з каранам, вечна маладая прыгажуня, якая жыве ў раі і ўпрыгожвае там жыццё праведнікаў.
[З арабск.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
е́льнічак, ‑чку, м.
Памянш.-ласк.да ельнік; малады ельнік. Вышэй трошкі — ельнічак густы. Там добра і прысесці.Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)