вы́варыцца, ‑рыцца; зак.

1. Вылучыцца ў выніку варкі. Выварыўся цукар з буракоў.

2. Страціць якія‑н. якасці, асаблівасці ў працэсе доўгай варкі. Мяса добра выварылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раззбро́іцца, ‑роюся, ‑роішся, ‑роіцца; зак.

1. Зняць з сябе зброю; вызваліцца ад сродкаў узбраення. Армія раззброілася.

2. перан. Адмовіцца ад барацьбы, страціць волю да барацьбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verwírken

vt стра́ціць (што-н.), пазба́віцца (чаго-н.)

sein Lében ~ — паплаці́цца жыццём

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

caste

[kæst]

n.

1) ка́ста f. (сацыя́льная кля́са)

2) ка́ставасьць f.

to lose caste — стра́ціць сацыя́льны ранг або́ стано́вішча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

give up

а) перада́ць

б) зда́цца, адступа́ць, адмо́віцца ад чаго́

в) пакі́нуць (пра́цу), кі́нуць (прывы́чку)

г) стра́ціць надзе́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

азвярэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Страціць чалавечыя якасці; зрабіцца шалёным, раз’юшаным; набыць звярынае аблічча; звар’яцець. [Паніч:] Ты, мой міленькі, азвярэў і не помніш сам, што кажаш. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздружы́цца, ‑дружуся, ‑дружышся, ‑дружыцца; зак.

Разм. Спыніць, перарваць сваю дружбу з кім‑н. // перан. Страціць прыхільнасць да чаго‑н., перастаць займацца чым‑н. Раздружыцца з кнігамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скамячы́цца, ‑мечыцца; зак.

1. Стаць скамечаным, змятым. Адзенне скамячылася.

2. перан. Страціць належны выгляд, нармальны ход, сказіцца. У зале, вядома, шум, дзелавая частка скамячылася, змазалася. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адарва́цца, -ву́ся, -ве́шся, -ве́цца; -вёмся, -вяце́ся, -ву́цца; -ві́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), ад каго-чаго. Аддзяліцца, адпасці.

Гузік адарваўся.

Дошка адарвалася.

2. ад каго-чаго. Аддзяліцца, адысці.

Самалёт адарваўся ад зямлі.

Не а. ад такой прыгажосці.

3. ад чаго. Аддаліўшыся, страціць сувязь з іншымі.

Абоз адарваўся ад атрада.

А. ад кампаніі.

4. ад каго. Пра войскі: аддаліўшыся, страціць сутыкненне з праціўнікам.

А. ад праціўніка.

5. ад чаго. Перастаць часова займацца чым-н. па якой-н. прычыне.

Не а. ад цікавай кнігі.

|| незак. адрыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; наз. адры́ў, -ры́ву, м. (да 2—5 знач.).

Вучыцца без адрыву ад вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змярцве́ць

1. (страціць чуллівасць) ábsterben* vi (s);

2. (здранцвець) erstárren vi (s);

3. (апусцець) veröden vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)