прыво́лле, ‑я, н.

1. Шырокае адкрытае месца; прастора. [Іван] чамусьці пазбыўся ўсіх сваіх ранейшых трывог і на гэтым лугавым прыволлі проста акрыяў душой. Быкаў. Пасля палявога прыволля кожная рэч ціснула на .. [Льва Раманавіча], ад дарагіх дываноў пахла пылам. Асіпенка. Сядзяць яны [Васіль і Алеся] побач на возе, Размову таемна вядуць, А коні з сяла па дарозе Прыволлем палеткаў брыдуць. Калачынскі. Гарачае сэрца На родным прыволлі, Радзіма, заўсёды Напоўню табой. Іверс.

2. перан. Адсутнасць якіх‑н. абмежаванняў; свабода, воля. [Лабановіч:] — А што? Вось бачыце. Ніякая іншая служба не дае такога прыволля. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БЕЛАРУ́СКІ САЮ́З ПРАДПРЫМА́ЛЬНІКАЎ І АРАНДА́ТАРАЎ,

добраахвотнае незалежнае грамадскае аб’яднанне грамадзян Беларусі і інш. краін, прац. калектываў прадпрыемстваў, арг-цый і ўстаноў розных формаў уласнасці. Створаны ў 1990. Аб’ядноўвае больш за 2 тыс. арг-цый і ўстаноў. Гал. мэты: усталяванне арэндных адносін, развіццё прадпрымальніцтва, раздзяржаўленне і прыватызацыя, абарона інтарэсаў чл. саюза. Для аказання паслуг сваім членам і выканання інш. функцыян. задач створана сетка малых прадпрыемстваў: юрыд. служба, навук.-аўдытарская і навук.-вытв. камерцыйная фірмы, бізнес-цэнтр, кадравы цэнтр з Акадэміяй прадпрымальніцтва і сацыяноміі.

т. 2, с. 456

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

military

[ˈmɪləteri]

1.

adj.

1) вайско́вы

a military uniform — вайско́вая фо́рма

military service — вайско́вая слу́жба

military maneuvers — вайско́выя манэ́ўры

a military bearing — вайско́вая вы́праўка

2) жаўне́рскі, салда́цкі

3) вае́нны

military school — вае́нная вучэ́льня

2.

n. the military

во́йска n., вайско́ўцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

graniczny

graniczn|y

1. пагранічны; памежны;

straż ~a — пагранічная (памежная) ахова, служба;

słup ~y — межавы слуп;

2. гранічны; канчатковы; апошні;

termin ~y — апошні тэрмін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

state​3 [steɪt] adj.

1. дзяржа́ўны;

state service дзяржа́ўная слу́жба;

a state boundary дзяржа́ўная мяжа́;

a state treaty дзяржа́ўная дамо́ва;

a state prisoner паліты́чны зняво́лены

2. які́ належыць шта́ту;

a State legislature заканада́ўчы о́рган шта́та;

a State prison турма́ шта́та (ЗША);

a State flower/bird/tree кве́тка/пту́шка/дрэ́ва як эмбле́ма яко́га-н. шта́та (ЗША)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Людзі, людэ ’людзі’, ’сяляне, рамеснікі, рабочыя’, ’пабочныя асобы’, ’асабовы склад войска’ (ТСБМ, Бяльк., ТС, Сл. ПЗБ). Укр. лю́ди ’людзі’, ’просты люд’, ’мужчыны’, рус. лю́ди ’людзі’, ’падданыя’, ст.-рус. людиꙗ, люди ’вольныя людзі’, ’сведкі’, ’ніжэйшы слой грамадства’, ’падданыя, служба’, польск. ludzie ’людзі’, ст.-польск. ’падданыя’, ’сяляне’, каш. lëz̦e ’служанкі, слугі’, палаб. lʼäudʼe, н.-луж. luźe, в.-луж. ludźo, ludźe ’людзі’, ’публіка’; чэш. lidé, ст.-чэш. ľudé, ľudie, славац. ľudia, усх. ľuʒe ’тс’; славен. ljudjẹ̑ ’людзі, люд’, ’слугі’, серб.-харв. љу̑ди ’тс’, ’падданыя’, ’грамадзяне’, макед. луѓе ’людзі’, луди, људи ’сям’я’, балг. люде, люди, людйе, луге, лугьо́, ст.-слав. людиѥ. Прасл. lʼudьje < і.-е. *leudheies. Да люд (гл.) (Фасмер, 2, 545; Слаўскі, 4, 368–369; БЕР, 3, 577; Трубачоў, История терм., 168–170; Шустар-Шэўц, 12, 867).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ferry

[ˈferi]

1.

n., pl. -ries

1) перапра́ва f., ме́сца перапра́вы праз раку

2) паро́м -а m.

3) рэгуля́рная авіятра́нспартная слу́жба

2.

v.t.

1) пераво́зіць ло́дкай, паро́мам або́ парапла́вам

2) пераво́зіць самалётам

3) рабі́ць даста́ўкі самалётам

3.

v.i.

пераплыва́ць праз раку́ паро́мам або́ ло́дкай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

услуже́ние ср.

1. уст. (служба) паслу́гі, -лу́г, ед. паслу́га, -гі ж.;

идти́ в услуже́ние ісці́ служы́ць;

находи́ться в услуже́нии а) служы́ць, быць слуго́й (служа́нкай); б) перен. быць на паслу́гах;

2. ирон. (угождение) дагаджа́нне, -ння ср., слугава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВО́ІНСКАЯ ПАВІ́ННАСЦЬ,

устаноўлены законам абавязак насельніцтва несці ваенную службу ва ўзбр. сілах сваёй краіны. Упершыню воінская павіннасць уведзена ў 1798 у Францыі законам пад назвай «канскрыпцыя». З мэтаю стварэння масавай арміі да сістэмы воінскай павіннасці паступова перайшлі Прусія (1814—15), Аўстра-Венгрыя (1868), Расія (1874; да гэтага існавала рэкруцкая павіннасць), Італія (1875) і інш. дзяржавы. Вялікабрытанія і ЗША, дзе войскі камплектаваліся праз вярбоўку, уводзілі ўсеагульную воінскую павіннасць у час 1-й і 2-й сусв. войнаў. У СССР ваен. служба ажыццяўлялася на аснове абавязку воінскага. Гэты спосаб камплектавання ўзбр. сіл захаваўся і ў Рэспубліцы Беларусь.

т. 4, с. 256

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

employ

[ɪmpˈlɔɪ]

1.

v.t.

1) браць на пра́цу; трыма́ць на слу́жбе, на пра́цы

2) ужыва́ць, скарысто́ўваць

to employ one’s time wisely — разу́мна скарысто́ўваць свой час

3) займа́цца

to employ oneself — займа́цца

2.

n.

слу́жба f.

workers in the employ of the government — працаўнікі́ на ўра́давай слу́жбе

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)