участи́ть сов., в разн. знач. учасці́ць, пачасці́ць;

он участи́л свои́ посеще́ния ён учасці́ў (пачасці́ў) свае́ наве́дванні;

участи́ть темп учасці́ць тэмп;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

патрэ́сваць несов., в разн. знач. потря́хивать, встря́хивать;

калёсы ~свае на калдо́бінах — теле́гу потря́хивает (встря́хивает) на колдо́бинах;

п. галаво́й — потря́хивать голово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

narrate [nəˈreɪt] v. fml

1. апавяда́ць, раска́зваць;

narrate one’s adventures раска́зваць пра свае́ прыго́ды

2. каментава́ць, чыта́ць тэкст за ка́драм (у дакументальным фільме)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

recitation [ˌresɪˈteɪʃn] n.

1. дэклама́цыя; публі́чнае чыта́нне (вершаў)

2. падрабя́зны раска́з; пералічэ́нне фа́ктаў;

the recitation of one’s woes падрабя́зны раска́з пра свае́ няшча́сці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

within​1 [wɪˈðɪn] adv. fml

1. усярэ́дзіне, унутры́;

from within знутры́

2. у душы́, у ду́мках;

keep one’s thoughts within зато́йваць свае́ ду́мкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

secretive [ˈsi:krətɪv] adj.

1. (about) скры́тны, няшчы́ры; патае́мны;

He is secretive about his plans. Ён утойвае свае планы.

2. anat. выдзяля́льны (пра залозу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

snout [snaʊt] n. лыч, пы́са, ры́ла

♦

poke one’s snout into everything derog. утыка́ць нос ва ўсе спра́вы, ле́зці не ў свае́ спра́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spontaneous [spɒnˈteɪniəs] adj.

1. спанта́нны, адво́льны; непасрэ́дны; стыхі́йны

2. дабрачы́нны;

He made a spontaneous offer of his services. Ён сам прапанаваў свае паслугі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кан’юнкту́ршчык, ‑а, м.

Разм. Беспрынцыповы чалавек, які змяняе свае паводзіны ў залежнасці ад той ці іншай кан’юнктуры; прыстасаванец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распакава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак.

1. Вызваліцца ад упакоўкі. Цюк пры пагрузцы распакаваўся.

2. Разм. Распакаваць свае рэчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)